Even aftellen

Je kussen
Je lippen
Maken me zweven
Hemels voor even
Je handen
Je vingers
Verwarmen
Verweven
Je tederheid
Laat me naar adem snakken
Vult me met puur geluk
Al zou dit de laatste keer zijn
Voor jou en mij
Dan nog
Kan deze avond nooit meer stuk

Goeiemorgen lieve lezers

Een gezegend en zalig Paasfeest voor jullie allemaal.

Pasen voor mij dit jaar staat in het teken van bevrijding en vakantie.

We zouden naar Georgia gaan voor ons jaarlijks familie Easter maar Kelly moet vanmiddag werken en Raini werkt vandaag tot 2 uur dus geen kans om het samen te vieren.
Darian nodigde ons uit maar geen paasdiner dus Raini besloot dat ook niet te doen en in plaats van dat allemaal eten we samen met Ian later vanmiddag, biefstukjes, left over crablegs (surf&turf) en dan nog wat bijgerechten. Ik kreeg net een telefoontje of er genoeg aardappels zijn zodat ik kleine gebakken aardappeltjes kan maken, mijn moeder maakte die altijd en hier zijn ze er dol op.
We hebben ijs na, framboos met stukjes pure chocola en coffee, ik moet alleen nog slagroom halen, hoort erbij voor mij.

Ik moet nog even kijken wat ik met al die eieren doe die in de koelkast zijn, datum nakijken want anders kan ik ze nadat ik terug ben weggooien en dat is zonde.

Dan morgen en dinsdag nog werken en dan woensdag al vakantie, ik wil gewoon tijd extra om de koffer in te pakken en zo, even relaxen voordat ik donderdag morgen met Misty richting vliegveld Sanford rijd, twee uurtjes van hier

Het wordt weer warm, we hadden gisteren en vandaag frisser weer nadat vrijdag een band met hevige onweerstormen doortrok maar morgen gaan we weer richting 25 en dan donderdag 30 denk ik.

Dat is ergens balen want in Nederland lees ik wordt het de eerste week dat ik er ben niet warmer dan 15, ik wilde mijn laarzen mee, ze beslaan veel plaats in de koffer dus ik dacht, ik doe ze aan maar ja, als het donderdag zo warm is zweet ik peentjes, we zullen zien.

Deze afgelopen week leek 3 weken te duren, mede door vakantie, mede door vrijdag natuurlijk, het optreden van VYNL in Middleburg en mijn laatste kans om Ricky te zien, waarschijnlijk voor heel veel weken.

Ik had deze week mijn eerste devo met mijn manager, we luisterden samen naar een call met een klant en natuurlijk negeerde hij vrijwel alles dat goed was en zocht hij naar spijkers op laag water. Hij zei verschillende keren, je deed dit niet en ik zei, ja hoor dus we luisterden het weer eens terug en hij moest toegeven dat ik het wel goed deed, vreemde man die alleen maar geinteresseerd is in hoe hij eruit komt, ego is een zeer groot beletsel om je aan mensen te binden en die mensen moeten het toch voor jou doen.

Ook een reden voor mij om afgelopen maandag gewoon niet te gaan, ik zag het na die heerlijke zondag bij Darian, in het koude zwembad dat, als je eenmaal in het water was, heerlijk bleek. Het heerlijke eten, samen met lieve mensen dacht ik maandag, nee, niet vandaag. Misschien was het zo dat ik gewoon thuis moest zijn om de Notre Dame te zien branden, ik kon mijn ogen niet geloven, hoe kan dit gebeuren.
In 1995 waren Lauri en ik, voor ons 20 jarig huwelijk in Parijs en in plaats van met de bustoer mee te gaan naar een of ander modern gebouw kozen wij om naar de Notre Dame gaan en ik was zo ontzettend onder de indruk van het gebouw, van binnen en buiten, van de gargoyles, de gebrandschilderde ramen, al die kunst, de sfeer. Het was een regenachtige grijze dag dus niet zo druk met toeristen, het was sereen, gewoon hemels om in stilte door de kerk te lopen, op een bank te zitten, een kaarsje te branden.

Gelukkig was het niet zo dramatisch dat alles verloren ging maar toch.

Vorig jaar gingen Rob en Eline, ik heb een foto van haar bij de kerk, ik ben zo blij dat ze de kathedraal in volle glorie zag, misschien realisteerde ze zich niet waar ze was toen maar haar herinnering zal als de mijne blijven, van perfectionisme.

Vrijdag ging ik al om 3 uur naar huis, de stormen waren net voorbij maar alles was kliedernat op de wegen,grote plassen water om te omzeilen en ongelukken natuurlijk, die zie ik vrijwel dagelijks soms.

Thuis even bij komen van een lange vermoeiende week en daarna eten, douchen en optutten.
Toen ik aankwam bij American Legion waar de band optrad waren Damon en Ricky er al, ze hadden alles al eerder die middag opgezet en waren met de laatste voorbereidingen bezeig. Ik werd hartelijk begroet met een dikke knuffel en hij vond de tattoo heel bijzonder, hij greep diverse keren die avond mijn pols om ernaar te kijken met een glimlach.

Glory was er niet, ze bleef thuis voor een hond die gewond was geraakt doordat een van haar jonge kittens de hond met een klauw in het oog raakte tijdens het spelen, een van haar andere katten was heel slecht, het einde was in zicht.

Dus verzorgde ik de mannen met voldoende water, er gingen maar liefst 4 kannen water met ijsblokjes doorheen en vooral Ricky dronk veel daarvan
Ook aangezien ze de fooien emmer vergeten waren maakte ik een mandje voor de fooien en daar zat op het laatst van de avond maar liefst zo'n 40 dollar in, prima opbrengst, meer dan anders, dat is zeker.

Ricky was vol energie die avond, stond zelfs te springen op het podium en ze hadden dolle pret met elkaar, speelden een paar nieuwe nummers die ik nog niet kende.

Na afloop terwijl we aan het opruimen waren kwam ons liedje over de luidspreker, Tuesday's gone van Lynyrd Skynerd en hij nam mijn hand en we dansten. 

Toen alles gedaan was en de anderen naar huis reden bleven wij achter, wij hadden wat in te halen, van al die tijd voor kerst toen hij zich beroerd ging voelen, ziek was, moe na een optreden, dat was nu allemaal weg en we bleven een uurtje genieten, praten, gewoon stil zijn dicht bij elkaar.

En dan is het dadelijk vakantie en zie ik iedereen weer na een lang jaar, behalve Frank en Aline, die kunnen even niet op en neer wanwege de zwangerschap maar dat halen we volgend jaar wel in, met baby !!

Voordat ik er ben nog wel een paar verjaardagen natuurlijk, 24 april is Sylvia jarig, mijn lieve schoondochter en moeder van mijn twee allerliefste kleindochters.

Verder is ook op 24 april Janine jarig, dochter van zus Ine , voor allebei van harte en een hele fijne dag met jullie liefsten.

OP 22 april wordt mijn kleinzoon Josh vijf jaar, die verjaardag vierden we al vorige week zondag.

Op 27 april is Ted Nijssen jarig, haar en haar Mart, samen met May en Ton zie ik ook gauw.

Ik neem mijn tablet mee natuurlijk als ik naar Kessel ga maar geen laptop dus jullie zullen het zonder blog moeten doen totdat ik terugkom en dat is op zondag 12 mei, in de avond, ik beloof dat ik wel bijhoud wat er allemaal gebeurt deze komende weken, het wordt weer lekker druk zoals altijd met hopelijk ook voldoende rustpuntjes op deze waarschijnlijk laatste vakantie. De volgende keer, het volgend jaar, hoef ik niet meer terug naar hier.

Ik wens jullie vrede in deze wereld die op dagen zelfs vandaag op Pasen, brandt, ontploft, mensen sterven door zinloos geweld, gezinnen worden uit elkaar gerukt en kerken branden..

Liefs van Mariet