Goeiemorgen lieve mensen
Het gedicht waar ik vandaag mee begin
slaat natuurlijk op Darian, Martin's jongste dochter, hoogzwanger van
haar tweede zoontje. Vandaag is haar babyshower om 1 uur dus over
zo'n drie uur. Ik heb twee grote pakken luiers gekocht en wat klein
spul want ze heeft nog kleertjes genoeg van baby Josh en luiers is
wat ze het beste kan gebruiken. Toen mijn kinderen babies waren was
het simpel, ik gebruikte stoffen luiers compleet met veiligheidsspeld
en plastic erom heen. Je had altijd zo'n luieremmer staan voor de
vieze luiers en ontelbare machines was per week. Als ik al eens
papieren luiers gebruikte, bijvoorbeeld als we naar het babybureau
gingen, was er eigenlijk niet veel keuze, een paar maatjes, maar dat
is nu wel even anders. Rijen, schappen vol met luiers, voor dag, voor
nacht, voor het gevoelige huidje, pull ups, voor te zwemmen en ik
moest er mijn leesbril voor uit mijn tas pakken want ik raakte
verdwaald in luierland.
Eerder deze week begonnen we met een
fikse storm natuurlijk. We wisten echt niet wat verwachten van storm
Colin die vanaf de Gulf van Mexico op ons afkwam.
Maandag op het werk regen zoals ik hier
nog nooit eerder zag, je zag niks buiten, het was grijs zoveel viel
er in een korte tijd en sinds dat pas de voorbode was dachten we,
oei, dat wordt een erge. Mensen kregen de kans om eerder naar huis te
gaan maar dat werd aangeboden op het moment dat ik net afgewerkt was
en het was zowaar droog toen. Onderweg een druppel hier en daar en
toen ik thuis was keek ik alles buiten en binnen na, ja, ik was
voorbereid. Maar. Het ergste kwam eigenlijk nooit, net voor
middernacht begon het weer flink te regenen maar ik sliep door alles
heen, de stroom ging nooit uit en toen ik 's morgens wakker werd was
Colin al op de oceaan. Geen overstroming, mede doordat hij er zo vlug
vandoor ging en ook mede door alle verbeteringen aangebracht in de
afwatering in de laatste twee jaar. Er waren wat afgerukte takken in
de tuin maar alleen maar klein spul. De omgeving waar we eerst
woonden had een mini tornado en er was schade aan daken en schuurtjes
maar dat was het wel weer.
Dinsdag morgen moest ik naar de lever
specialist, dokter Roy vertelde me dat de bloeduitslag hetzelfde
beeld toonde als in december, nog steeds dat ene enzym verhoogd en
hij snapte niet echt waar dat van kwam, hepatitis was het zeker niet,
ik ben niet diabeet en de scan vertoonde geen tumor of andere rare
dingen alleen dat mijn lever iets vergroot is wat op verschillende
dingen kan wijzen maar volgens hem heeft het een niet met het ander
te doen. Om zeker te zijn wat er aan de hand is wil hij een MRI scan
doen en misschien een lever biopsie en hij wilde dat ik een afspraak
maakte voor over 4 weken. Ik zei, lekker niet want ik ga op vakantie.
Ok zei hij, dan in september of zo, hij scheen zich niet echt
ongerust te maken, hij denkt ook dat de enzym verhoging te maken
heeft met eventueel botaanmaak in mijn enkel – toch een breuk –
en adviseerde om te blijven eten zoals ik doe en niet te veel te
drinken – hij bedoelt alcohol natuurlijk.
Woensdag was het mijn beurt voor dokter
Leon, mijn cardioloog. De stress test kwam terug als normaal, niks
aan het handje – gelukkig – en we praatten 4 minuten over mijn
uitslag en gezondheid en de rest van de tijd over politiek. Hij vroeg
me hoe ik als Nederlander aankeek tegen de verkiezingen. Hij is van
Colombia, zijn broer die les geeft aan de universiteit is ook met een
Nederlandse getrouwd. Ik vertelde hem dat ik het een circus vind en
hij was het volledig met me mee eens.
We maakten een nieuwe afspraak voor
over 4 maanden zodat ik wegkom met mijn FMLA en het zeker nog in dit
jaar valt voor de verzekering.
Ik vond een foto van hem, hij is in het
echt knapper als op die foto, gewoon een hele charmante man !!!
Donderdag op het werk werd ons verteld
dat per maandag er geen quality team meer bestaat, alle vijf, Lisa,
Corey, Kimberly, Maria en ik gaan maandag gewoon weer de hele dag aan
de telefoon. Ook het team waar Gene, mijn buurman, in zat wordt
opgeheven. Dat is natuurlijk wel balen aan de ene kant, ik vond die
drie uurtjes per dag heel ontspannend, geen klanten, geen stress en
ik ga er ook hierdoor 160.00 per maand op achteruit in salaris maar
de pluskant, ik hoef nu niet meer te stressen dat ik mijn
productieve uren haal voor de bonus, zoals Cruijff al zei, elk nadeel
heb z'n voordeel !!!
In de laatste pauze van de dag werd
Steve in mijn team in zijn voet gestoken door een schorpioen.
Waarschijnlijk toen hij buiten rondwandelde kroop het beestje in zijn
schoen en binnen voelde hij een steek, zoiets als een wespensteek –
de schorpioenen die we hier hebben zijn klein en hun steek is niet
dodelijk -, hij doodde het dier, het was ongeveer 5 cm lang en
donkerbruin.
Vrijdag was het weer zover, na de maand
april overgeslagen te hebben – anderen moeten ook een kans krijgen
– was ik voor de vierde keer in de vijf maanden van dit jaar
employee of the month plus in de top tien voor R3 en R30. Dus, drie
sterren boven mijn hoofd, 3 chocolade repen op mijn bureau en een
parkeerpas voor voor de deur in mijn zak !!!
En toen was het weekend, drie dagen
lang niks doen of zoiets !!!
Eerder deze week had ik een gesprek met
zowel Ian als met Raini die weer eens mot heeft met haar vriendin
Star, ze zijn niet op elkaars facebook, het is een on/off relatie en
bracht de situatie op de tafel, meer stress, minder centjes, niemand
die iets doet, afwas stapelt zich op, vliegen die daar op afkomen,
fornuis vies en nu een pit helemaal uit. Elke keer vragen om het
gazon te maaien en zo. Ik vertelde beiden dat dit niet zo langer meer
gaat en we gaan regels opstellen dus ik heb een schema gemaakt, Raini
verantwoordelijk voor hun badkamer en de keuken/fornuis. Ian elke
week gazon maaien en de afwas doen en ze zeiden beiden mee te werken.
Raini was vrijdag avond uit geweest
naar Incahoots, een club voor voornamelijk lesbische vrouwen met
vrienden en een van haar vriendinnen, Amanda, was dronken en begon
met een andere meid te vechten. Raini wilde uit elkaar halen en
Amanda greep haar bij de keel en liet een flinke krab achter dus
gistermorgen al vroeg kwam Raini naar me toe of ik mee naar het
politie bureau wilde gaan om aangifte te doen. Ik had andere plannen
maar hey, wat wil je. Daar aangekomen bleek het bureau dicht in het
weekend en ik ging met een huilende Raini -achteraf ook huilend door
de ellende met Star waar ik toen nog niks van wist, Facebook vertelde
me later wat er aan de hand was – en ze belde vanuit de auto de
politie die langs zouden komen. Ik zette haar bij ons huis af en ging
eerst brood halen bij de kerk en wat boodschapjes doen. De politie
ziet dit soort dingen natuurlijk niet als spoed dus na een uur of zo
was er nog niemand en Raini ging enorm stressen. Ik pakte mijn biezen
want er was een barbecue van de vakbond van het werk en ging naar
Union Hall. Ik was er om half twaalf – het begon om 11 uur – maar
we kregen niks te eten tot half twee. Ik zat aan een tafel met
allemaal gepensioneerde medewerkers, allemaal vrouwen van in de
tachtig en negentig die direct vroegen, werk jij nog? Het was
gezellig, ik haalde drinken voor hen, ketchup en koekjes en servetjes
en ze zaten toen het eten kwam enorm te schransen, maakten niet een
maar twee borden klaar, nadat ze gegeten hadden werd er nog eens
royaal opgeschept, er werd om alufolie gevraagd want dat ging mee
naar huis voor de zoon die bij hen woonde of gewoon voor de volgende
dag.
Er was lekkere kip, hamburgers,
braadworstjes en heerlijk potato en coleslaw.
Toen ik thuis kwam was Raini werken
maar Ian vertelde dat de politie uiteindelijk toch langs gekomen was
maar er was geen proces verbaal opgemaakt want het was natuurlijk
alleen Raini's kant van het verhaal, ik kan me voorstellen hoe zij
daarop reageerde, ik was blij dat ik toen niet thuis was !!!
Een snel bezoek aan Susan, haar
conditie is al heel wat beter, ze kan weer vanalles zelf, ze had
zelfs haar lange haren, tot op haar kont, alweer gewassen.
Toen ik thuis kwam voelde ik me heel
erg fit en heb ik achter het gazon gemaaid, het was midden dertig
graden dus loeiwarm maar ik heb me uitgeleefd, liters zweet en toen
lekker onder een koude douche. Ian kwam kijken en zei, hey dat is
mijn werk, ik zei laat me nu maar even, jij kunt de voorkant doen.
Doordat ik redelijk goed gegeten had
met de lunch had ik helemaal geen honger meer 's avonds en Ian pakte
een pizza uit de diepvries.
Zo dadelijk ga ik een kipje braden,
maiskolven erbij en hij heeft zijn lunch en dinner, ik neem aan dat
Darian wel wat te eten heeft vanmiddag. Geen badpak want de pool is
taboe vandaag, tenslotte is het een babyshower.
Nog vier weekjes en ik ben weer terug
thuis.
Morgen is Frans Hillen jarig, proficiat
!!!
liefs...Mariet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten