Soms zit het mee....

Jouw ster leidt de weg
Naar vrede en rust
Als ik ‘s avonds naar de hemel kijk
Is het bijna net alsof ik wordt gekust
Ik sluit mijn ogen en hoor je stem
Gefluister in de nacht
De zoetste woordjes, ooit gesproken
Klinken in mijn hart, in alle pracht
Ik voel je hand in mijn haar
Strelend als tevoren
En verlang naar meer, zo veel meer
Niemand zal ons storen
Mijn lief, je ster, een baken in mijn donkere nacht
En ik, ook ik fluister
Ik hou van jou
Heel erg zacht

Goeiemorgen lieve mensen,

Vanmorgen even lekker uitgeslapen ofschoon ik gisteravond, tegen alle verwachtigingen in toch vroeg in mijn nestje lag.

Maar laten we bij het begin beginnen. Het weer is van slag, een week vol zonneschijn en warm met vandaag en gisteren de topdagen, 25 graden en misschien nog een beetje meer voordat we aan de aanloop naar Kerst beginnen. Met Kerst buiten eten, we deden het al diverse keren dus niet iets nieuws maar zo warm, nee dat kan ik me niet herinneren, vanmiddag maar weer de korte broiek uit de kast en dat snoezige topje, ik had al alles gewassen en opgeborgen.

Het was een leuke week, eerst nog vanalles maken en halen voor de markt van gisteren, de lunch op het werk, lekker Italiaans met lasagna, penne, salades en als klap op de vuurpijl, tenminste voor mij, mini soesjes en eclair die bijna net als home smaakten met bijna echte room en zo. Ook de dag erna was er nog voldoende over als je wilde. Dit was ook het begin van Lori's vakantie die tot de maandag voor Kerst gaat duren, we hebben briefjes getrokken voor Secret Santa, ik moet iets voor Eugene kopen/maken, geen idee wat maar dat komt wel.

Donderdag had ik door allerlei geschuif met het schema, omdat zowel Curtis als ook Maria uit het team werden gehaald om hun uren te halen, de vroege dienst. Het kostte me een uurtje om het hele schema opnieuw op te stellen, een taak die Lori mij toevertrouwde en het resulteerde in 8 – 5 diensten en twee late per week in plaats van eentje, ik vind dat niet erg.

Ik beon op het werk met niezen, was niet de enige trouwens, waarschijnlijk weer iets met de airco, daarom vind ik die verschrikkelijk en hoe later hoe beroerder, ik voelde koortsig en om 2 uur was het klaar voor mij, ik ging naar huis. Ik moest met een omweg, donderdag en vrijdag zijn in totaal 3 mensen omgekomen op de weg van huis naar werk voor mij, twee motorrijders en een automobilist. Mensen schijnen extra slecht te rijden met deze dagen, er gebeuren zoveel meer ongelukken.

Vrijdag de late dienst en ik kon mijn laatste sneewpoppen van witte sokken afmaken.

Gisteren niet zoveel meer gedaan en toen ik om twee uur met het inladen van de auto begon had ik er heel veel zin , die kerstmarkt in Whoville. Ik kwam daar en de eerste minpunt, ik had plaats nummer 43 toegewezen gekregen, de nummers waren gesprayed met roze verf op de parkeervakken, ik vond 42 en 44 maar niks 43. Op de plaats waar 43 zou moeten zijn stond een grote camper, ze verkochten schoenen en kleding, cowboyspullen etc. De vrouw waar het spul van was, keek me aan alsof ze willen zeggen, wat moet jij hier. Dus maar weer terug naar de organisatie. Ik legde Kelly, die in charge was, uit dat ik mijn nummer niet kon vonden en dacht dat het door iemand anders in gebruik was dus zij liep met me mee, ondertussen ook nog vanalles andere regelen, heel chaotisch trouwens en irritant voor mij want ik moest haar zeker drie keer eraan herinneren waarom ik nu eigenlijk langs haar liep. Uiteindelijk werd besloten mij op nummer 36, een eindje verderop te zetten. Ik begon mijn tafels uit te pakken, eentje had ik al gebruikt, de andere alleen maar uitgeklapt en ja door, dat lukte dus niet helemaal, het laatste stukkie, wat ik niet geprobeerd had, blokkeerde dus er zat niets anders op als alles uit de auto en snel naar de Walmart die gelukkig maar een paar minuutjes rijden was en een andere tafel halen, de defecte breng ik vandaag terug. Al met al begon ik pas om 4 uur met opbouwen – oh wat snakte ik naar een sigaret maar ik ben sterk gebleven – drie weken vandaag – en een half uurtje later was alles klaar, ik vond het heel leuk geworden, kleurig, vrolijk en verkocht mijn eerste sneewpopmuts al voordat ik helemaal klaar was met opbouwen. Ik dacht, die gaat goed, dat was ook het geval totdat het donker werd rond half zes want toen bleek dat mijn buurtje die hondekoekjes verkocht, en ik op een donkere plek stonden, de grote straatlamp die ons van licht moest voorzien was uit. Bovendien werd het rond zeven uur vochtig, van de avond dauw en alles werd nat. Met pijn in mijn hart heb ik om half acht besloten om te kappen, alles in te pakken en naar huis te gaan. Ik had voldoende verkocht om mijn kosten te dekken en er was zelfs nog wat over maar in het donker met vochtig spul en niemand die iets ziet tot middernacht blijven? Geen denken aan !!

Probleem, de auto stond geparkeerd op het grote grasveld en ik was daar 5 minuten lopen vandaan en mocht die auto niet halen dus na zes keer op en neer sjouwen was alles ingepakt en ging het huiswaarts. Wel heb ik nog even over de markt gelopen, de etenswagens deden allemaal geweldige zaken, overal wachtrijen, er was zelfs een cupcake wagen bij, de springkussen voor de kids waren overspoeld met klein grut dat tegen betaling zich misselijk sprong en de verkopers, die hadden allemaal hetzelfde probleem, weinig kijkers, donker en vochtig, misschien toch het volgend jaar veel eerder beginnen.

Het leukste, een jongetje van zo'n 6 a 7 jaar komt kijken naar mijn spullen en zei met een stralende lach, I like your art !!!

En dat meisje van 5 dat een van de hangers met Ella zo mooi vond, haar ouders trokken haar weg dus ze kreeg er eentje van mij kado !!

Vandaag nog even genieten van het weer, misschien ergens naar toe, ik moet eerst nog alles uit de auto halen, daar had ik gisteravond geen puf meer voor en dan de komende week. Vrijdag is het darmonderzoek en ik begin donderdag al met al die viezigheid drinken, ik kijk er echt niet naar uit.

En dan is het al weer bijna Kerst en ik heb geen idee wat ik die drie dagen ga doen aangezien Kerst op een vrijdag valt en ik zaterdag en zondag vrij heb. April heeft gevraagd of ik Ravyn wil voor het oudejaarsweekend zodat zij en Shawn ergens naar toe kunnen, ja hoor geen probleem, misschien kunnen we wel naar Georgia gaan dan.

We zien wel weer wat er gebeurd, zoals altijd laat ik gewoon alles op me afkomen, niet steeds omkijken wat mis gaat maar gewoon vooruit, benieuwd naar nieuwe avonturen.

Over vier dagen is Martin's verjaardag, ik ga gewoon werken, heb vrij genomen op 8 januari, de eerste verjaardag van zijn overlijden. Afgelopen week was het ook 13 jaar geleden dat mijn vader overleed, het ligt allemaal zo dicht bij elkaar en door dat dit al zo lang geleden gebeurde met papa, ben ik al lang gewend - voor zover je daar ook went - aan Kerst en verdriet, liefde en verlies.

Oh bijna vergeten, ik ben employee of de maand geworden, laatste keer was mei 2015 dus nu weer parkeren voor de deur op mijn werk voor een maand !!!

Liefs...Mariet xxx