ich
val maar direkt met de deur in hoes
nao
vandaag is ut gedaon
minse
winse geit verder maar zonger mien gedichte
die
deur is toe gegaon
ich
had nog gaer langer doorgesjreve
om
uch wat te plezeere
maar
ja, ich heb det neet inne handj
hoof
mich neet te geneere
as
ich truuk kiek nao de letste 11 jaor
elke
zondig deijlde ich leid en leef
kreeg
biezonjere reakties
dus
ich zek assebleef
blief
geneete van de kleine dingen
un
bloom, unne glimlach, sjoene zinne
en
bedankt veur ut loestere
ich
zal ut misse
maar
dink der aan
Goeiemorgen lieve mensen,
Vandaag
komt er dan een einde aan een era, na 11 jaar elke zondag (en ik heb
er maar een paar overgeslagen) een gedicht voor Minse Winse bij
omroep P&M te hebben aangeleverd was het vandaag de laatste keer.
Ik vond het jammer dat deze beslissing werd genomen maar och ja, ik
blijf schrijven en er zijn nog zoveel andere mogelijkheden om mijn
schrijfsels met mensen te delen.
Ik
zit dus nog steeds in de lappenmand al wordt het langzamerhand wat
beter.
Ik
dacht, dat doe ik gewoon even, een knie en voet die opgezwollen is
als een ballon, op het werk kan ik toch zitten en we gaan er voor
maar soms, heel soms, moet je toegeven dat het niet gaat en werken
met wat je dan wel kan.
Maandag
ging nog wel, een doos onder mijn bureau die na een uurtje het begaf,
toen een voetensteun van Kim maar ik was heel blij dat ik naar huis
kon gaan. Dinsdag begon mijn voet te verkleuren, paars en rood en de
pijn was erger maar op de tanden bijten en doorgaan.
Woensdagmorgen
had ik het wel zo'n beetje gehad met de kloppende en stekende pijn,
ik kon nog amper lopen en alles werd alleen maar dikker, ik had geen
tenen maar worstjes. Raini moest lachten toen ik dat zei, ze zei,
zijn het dan Vienna sausages (dat zijn hier kleine knakworstjes in
blik – Weense worstjes) maar ik zei, nee hoor, ik ben Dutch en
Vienna is de hoofdstad van Oostenrijk, leren jullie hier dan helemaal
niks op school ??
Woensdag
middag heb ik een dokter gebeld want het werd te gek, ik kreeg een
telefoon nummer van Kim, ze gaat al sinds 1995 naar deze vrouwelijke
dokter (heb nog nooit een vrouw als huisarts gehad dus ben benieuwd)
en ze heeft haar praktijk, samen met andere doktoren op loopafstand
van mijn werk. Nu denk je, waarom niet dichter bij huis maar op deze
manier is het wel gemakkelijk combineren met werken en ik vind het
toch prettiger om naar iemand te gaan waarvan ik weet dat ze goed is
dan een vreemde dokter te nemen. Ik had nog gesprobeerd om bij dokter
Michel, Martin's huisarts, terecht te kunnen maar had weer te maken
met de office 'dame'. Nee hoor, geen plaats tot midden volgende week,
nee de dokter heeft een uur nodig voor een nieuwe patient, maar hij
hoeft alleen maar eventjes naar mijn enkel en knie te kijken. Geen
pardon, boeit niet, de dokter heeft een uur nodig om u te leren
kennen, jammer dan maar nee.
Na
een afspraak te hebben gemaakt voor maandag morgen 8.15 zei ik tegen
Lori, ik ga naar huis. Ik zei, de meeste mensen zouden niet eens
gekomen zijn en ze glimlachte en zei, maar Mariet, jij bent niet de
meeste mensen (Martin zei dit ook zo vaak tegen mij)
Ik
werkte nog wat dingen af en toen naar huis en die voet omhoog, met
een zak ijs en niks meer doen. Nu hebben we dat allemaal wel eens, je
denkt, kon ik maar eens een paar dagen niks doen maar als het gebeurt
en je mag echt niks is dat niet meer leuk. Ik verveel me bijna nooit
maar alleen maar zitten en tv kijken, nee, niks voor mij maar ja, ik
had niet veel keus. Ik heb trouw oftewel in mijn stoel oftewel op
mijn bed films zitten kijken en heb trouw die grote vieze pillen
ingenomen.
Susan
kwam trouw elke dag kijken of ik wat nodig had en natuurlijk bracht
ze elke keer wat te eten of snoepen mee.
En
dan is daar ineens Erika, een tropische storm die wel eens kon
uitgroeien tot een orkaan en recht op ons afstevende. Vrijdag werd
door de gouverveur de noodtoestand voor heel Florida afgeroepen en er
werden extra troepen naar onze staat gestuurd. Ik was ondertussen
weer wat meer mobiel, de voet was veel minder dik ofschoon nog erg
pijnlijk. Toch maar in de auto want ik wilde wat extra water en brood
inslaan. Het leuke van de supermarkt is natuurlijk wel dat je op een
scootertje kunt rondtoeren en bij Publix wordt altijd aangeboden, ook
als je niet gehandicapt bent, om met je naar de auto te lopen en de
boodschappen in de achterbak te zetten.
Het
waren spannende tijden maar Erika strandde als het ware, over de hoge
pieken van het eiland Hispaniola werd de storm als het ware uit
elkaar getrokken en ging verder als een depressie met een route die
niet meer rechtstreeks op ons afkwam maar meer westelijk door de Golf
van Mexico. Als ze daar vandaag aankomt kan ze weer in kracht
toenemen door het warme water van die golf maar die kans is klein, we
krijgen voor de komende week alleen massa's regen en onweersbuien,
hopelijk niet zoveel dat we overstromingen krijgen, we zullen zien !!
Naargelang
wat de dokter morgen adviseert zou ik zomaar kunnen besluiten om not
wat extra thuis te blijven, weliswaar is dat onbetaald maar ik wil
zeker zijn dat ik van deze valpartijk niks overhoud voor de toekomst.
Vrijdag
had Ian vrij en hij kwam voor mij even het gras voor en achter
maaien, het groeit beduidend minder hard nu en over een paar weken is
het maaien weer gedaan voor de komende maanden, heerlijk.
Enne,
we hebben het derde verloofde stel in de familie. Ruud is op de
knieen gegaan voor zijn Klary, op vakantie in Hongarije bij haar
familie op een super romantische manier en ze zei JA. Hun trouwdatum
is vastgezet voor augustuis volgend jaar in Hongarije dus jammer
genoeg moet ik dat missen want ik kom al in juli voor de bruiloft van
Frank en Aline maar ik wil Ruud en Klary feliciteren en alle geluk en
liefde van de wereld wensen.
Lieve
mensen, dat was het weer voor deze week, op naar de volgende en hoe
die verloopt, dat horen jullie de volgende zondag weer
Liefs...Mariet
xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten