Het leven zonder....

Martin's gedenkhoekje

ik verdronk in jouw ogen
dansend in een sterrenvlucht
het leek een eeuwigheid te duren
maar misschien was het niet langer
dan een zucht

hallo lieve mensen,

Veel later als ik van plan was maar vandaag was zo'n dag die helemaal niet verloopt zoals je het gepland had maar er daarom niet minder om is.

Maar laten we bij het begin beginnen, zondag kwamen Martin's kids allemaal langs al was het heel laat, na tienen, er werd gekookt en gegeten, deels van Raini, deels wat Lillie bracht, maar ik ben toch op tijd mijn bed ingedoken. Het is altijd de moeilijkste tijd van mijn dag, naar bed en weer op omdat dan het gemis het grootste is, die lege plek langs mij.

Maandag morgen, altijd hospice maar nu niet meer, ik heb het werk gebeld dat ik een dag extra wilde en woensdag weer zou beginnen, je kunt het wel blijven uitstellen maar ik heb structuur nodig in mijn dag plus werk is afleiding. Daarna met social security gebeld voor informatie, je krijgt van de regering een bedrag van 255 dollars voor kosten bij uitvaart of crematie of elka andere ceremonie, ook wilde ik kijken waarvoor ik nog meer in aanmerking kom maar zoals bij alles, afspraak maken voor telefonisch gesprek daarover, eerste beschikbare datum daar is 2 maart !
Daarna heb ik de uitvaart mensen gebeld wants social had nog geen bericht in hun files van overlijden. De dame van Fraser vertelde me dat ze het electronisch hadden doorgegeven en ook dat Martin nog steeds daar was, hij zou maandag of dinsdag pas naar Orlando gaan. Even toch schrikken dat mijn lief nog zo dicht bij was en ik wist het niet, ik zou hem misschien kunnen zien maar moest dan allerlei telefoontjes plegen en ik heb besloten dat niet te doen.

Dinsdag zouden Raini en ik naar het Cummer Museum of Art gaan, Martin en ik waren er een aantal keren en ze hebben buiten het museum een hele mooie oude tuin aan de rivier maar Raini belde af, ze vond het te donker en zo maar later bleek dat ze met een vriendin was wilde doen, geen probleem. Inderdaad was het sinds woensdag grijs en grauw en waterkoud met veel regen, het duurde tot vrijdag voordat de zon weer tevoorschijn kwam.

Ik ben dinsdag morgen naar Donna gereden en heb daar twee uurtjes doorgebracht, haar dochter Jennifer, die Martin als zijn kleine zusje beschouwde, kwam ook en Mike en het was heel fijn om naar hun verhalen te luisteren. Na afscheid genomen te hebben ben ik naar de Golden Corral gegeaan voor lunch, hier heeft Martin mij in oktober 2006 gevraagd om met hem te trouwen, later deed hij dat nog over met een ring, bloemen en op een knie op het vliegveld in maart 2007. Ik kon niet veel eten, het is zo vreemd om er alleen te zitten, ik ben naar KMarkt gegaan en heb toch maar een paar zwarte laarxzen gekocht, hetzelfde als de bruine, nog een paar in mijn maat en flink afgeprijsd.
Op weg naar huis kwam ik langs Memorial Cemetary, een oud kerkhof met zelfs nog graven van de Civil War van de 1860s. Hier hebben een keer een hele zondagmiddag rondgedwaald en naar grafstenen gekeken. Hier heb ik besloten een gedeelte van zijn as achter te laten, doordat er zulke oude graven zijn kan het nooit verplaatst worden en aan de achterzijde is een mooi meertje met hele oude bomen, Raini vond het een geweldig idee.

Woensdag moest het er dan toch van komen, werken, de morgen deed ik niet veel anders dan met mensen praten en ze waren heel gartelijk en lief op een paar na die toch blijkbaar niet wisten wat ze er mee aanmoesten en me maar negeerden. Dat is ok, ik snap dat wel maar een van hen was de vrouw die ik voor kerst mijn tv, de dvd speler en dvds gegeven had toen er bij haar dochter ingebroken was en ik voelde me toch een beetje teleurgesteld dat ze zelfs niet kwam vragen hoe het met me was.

Om 4 uur had ik het wel gezien, ik had heel erge hoofdpijn en ging naar huis.
Donderdag ben ik om 5 uur opgehouden en bij Diana en de kids langs geweest, ze had heerlijke zelfgemaakt koninginnesoep met kip en ik bleef ook eten, macaroni en als toetje een tompuce, heerlijk !! Het was erg gezellig en iedereen was zo lief vooral Faye.

Vrijdag heb ik de hele dag gewerkt maar ik was blij toen ik naar huis kon gaan want ik was toe aan twee daagjes vrij. Allison, de verpleegster die altijd hier kwam van hospice belde me om te vragen hoe het toch allemaal gegeaan was nadat zij die woensdag weer weg ging en ik bracht haar op de hoogte, ze was echt helemaal verbaasd hoe snel alles gegaan was en ik heb haar hartelijk bedankt voor haar goede zorgen in de afgelopen maanden, dik verdiend !!

Zaterdag heb ik fijn met Mart een uurtje geskyped en even bijgekletst. Daarna Raini naar het werk brengen en toen kon ik ook eindelijk weer mijn was buiten hangen om te drogen.

Vanmorgen dan, ik was al vroeg op, helemaal alleen thuis en besloot naar Winn Dixie te gaan, hun boter was voor de helft en daarna Ravyn op te halen om met haar de dag door te brengen. Onderweg echter kreeg de auto de kuren, ik moest steeds de gas pedaal blijven loslaten en indrukken om vooruit te komen dus ik besloot met Ravyn naar Donna te rijden zodat Tony er naar kon kijken. Die kwam er al snel achter dat er een waterlek was, een metalen buisje met drie perforaties zorgde ervoor dat de watertank helemaal leeg was (gek, het lampje op het dashboard ging nooit aan daarvoor), hij heeft het gesealed, ook een zekering vervangen die nat geworden was zodat de auto opeens niet meer startte. Donna, Ravyn en ik hebben twee films gekeken en toen een uurtje bij McDonalds gezeten en gegeten zodat Ravyn daar wat op de speeltoestellen kon spelen. Daarna heb ik haar, onder protest omdat ze niet bij mij thuis was geweest, weer naar haar vader gebracht.

We kijken morgen wel met die auto, het buisje moet vervangen worden maar eerst moet ik uitzoeken hoe het heet en of Tony dat kan doen of dat ik op zoek moet naar een monteur of garage.

En nu ben ik moe, Raini heeft een chauffeur vanavond dus dadelijk de pyama aan en niks meer, in bed film kijken of zo

Liefs...Mariet xxxx