kleine stapjes
elke dag weer
een beetje verder
dan de vorige keer
dan een week
tien stappen terug
rustig aan
misschien ging je te vlug
het leven bestaat uit stappen
we weten het allemaal
soms denken mensen dat ze kunnen vliegen
stappen overslaan met pracht en praal
maar die kleine stapjes
die zetten je op de kaart
wie langzaam slentert
ziet veel meer dingen
de moeite van het ontdekken waard
Hallo lezers,
Ik zit hier te luisteren naar de Minse Winse uitzending van
vanmorgen en opeen komt dit voorbij
En dan ondanks alle sores voel ik blijdschap, ik ben bij de
man van wie ik zielsveel hou en elke dag vertelt hij mij dat hij van mij houdt,
dat hij zonder mij verloren is en we houden elkaar vast.
We hebben lieve kinderen en prachtige kleinkinderen,
vrienden die met ons meeleven en ik heb een baan die ik heel leuk vind. Er
staat elke dag eten op onze tafel, we hebben een dak over ons hoofd en verwonderen
ons elke dag over de kleine wondertjes van het leven.
Zondagmorgen kreeg Martin ineens honger, een ontbijtje werd
in een mum naar binnen gewerkt en hij
was er al over bezig wat er voor het avondeten zou zijn.
Omdat ik zaterdagavond niet meer zijn zenuwpillen kon halen
ging ik zondagmorgen op stap, naar de Target op Roosevelt waar ze al klaar
lagen. Ik speelde dom en gaf ook het recept af voor de morfine. Walgreens
vertelde me dat ik tot woensdag moest wachten maar tot mijn verbazing zei de
apotheker bij Target, ja die kan ik vullen…alleen we hebben er niet genoeg en gedeeltelijk
vullen doen ze niet. Ik dacht, als zij het doen, doet een andere Target het
vast ook dus in de auto naar Argyle, zo’n 10 km verder. Ik kwam in een hoosbui
en moest twee keer aan de kant omdat ik geen hand voor ogen kon zien. Wat een
geluk, ze hadden alles op voorraad en ik slenterde wat door de winkel en
erlangs door de knutselwinkel (natuurlijk zag ik weer vanalles wat in de
opruiming was) en 30 minuten later kon ik naar huis met Martin’s morfine.
Toen gras maaien
achter wat de nodige zweetdruppels kostte en toen na het douchen ging ik koken.
Ik had twee varkenshaasjes op de kop getikt voor nog geen 5 dollars samen,
verse mais en bloemkool die een kaassausje kreeg, zelf gemaakt natuurlijk. Het
vlees werd vergezeld van een saus met portabella mushrooms en sour cream.
Martin at een grote bord en verklaarde dat dit het lekkerste
was wat ik ooit gekookt had !!
Maandag weer werken, het was een hectische week. Er wordt nu
elke dag E time aangeboden, dat betekent dat een aantal mensen eerder naar huis
mag, onbetaald natuurlijk maar omdat wij in een speciaal team zijn komen we
daarvoor niet in aanmerking. Het gevolg van mensen naar huis sturen is vaak dat
we daarna code red gaan, teveel klanten inde wacht met het gevolg dat de
overblijvers des te harder moeten werken.
Martin bleef eten, had nog steeds veel pijn maar met de
morfine gaat het beslist beter. Ook maakte hij dankbaar gebruik van de douche
stoel, ik hoefde zelfs niet te helpen met haartjes wassen en de rest.
Donderdag kreeg ik een telefoontje dat me angstig maakt.
Angts is een vreemd ding, het is het natuurlijk systeem in je lichaam maar
vooral in je geest denk ik dat je alert maakt maar soms ook blind. Sommige
mensen worden sterker door angst en meer alert, sommige mensen raken in paniek
en rennen rond als een kip zonder kop en komen daardoor vaak in gevaarlijke
situaties terecht. Angst kun je niet zomaar uitschakelen, het blijft bij je
zoals je schaduw en kan zelfs je nachtrust verstoren. Soms is het onterechte
angst, voor het onbekende, voor dingen die anderen niet begrijpen, een spin,
rijden over een brug of de dood. Ik had dat angstgevoel eerst niet aan de
telefoon met de assistente van de oncoloog, dat kwam pas uren later toen ik
ineens besefte wat het kan betekenen. Ze belde op om te vertellen dat de
oncoloog ons eerder dan 27 augustus wil
zien, komende vrijdag al. Ik zei, dat gaat niet want we hebben al twee doktersafspraken
de komende week. Maar zei ze, de dokter moet jullie eerder zien. Ik dacht,
misschien is hij er op 27 augustus niet maar dat was niet het geval. Ik zei, we
moeten naar de radioloog op dinsdag en naar de pijnkliniek op donderdag en ik
kan vrijdag geen vrij krijgen. Dan laten we het zoals het is zei ze.
Op weg naar huis in de auto viel ineens het kwartje, als hij
ons eerder moet zien is er iets mis. We gaan tenslotte voor de uitslag van de
scan van de vorige week. Ik sprak er met Martin over en zei, zelfs als we
eerder naar dokter Luke gaan op vrijdag zien we dokter Dragun al op dinsdag en
die wil ons ook zien voor de resultaten van diezelfde test dus we horen alles
dinsdag al. Hij was het met me eens dat we het gewoon laten zoals het is. We
hebben de kinderen nog niets verteld, tenslotte weten we nog niks en vooraf
paniek helpt niet en lost niets op maar je kunt je voorstellen dat ik het er
toch heel moeilijk mee heb, hij blijft er zoals altijd nuchter onder, het lijkt
zolang hij zijn pijnstillers heeft en mij om zich heen is alles ok.
Gisteren was ik vrij, ik had een waslijst van boodschappen
te doen, het gras was ook weer lang genoeg en het is bloedje heet. De komende
week weer ruim 35 graden maar voor het
gevoel is het zeker 10 graden warmer. Het was heel druk in de straat met soms
heuse files want een van de hoofdwegen was afgesloten en alles werd door onze
straat omgeleid maar gelukkig is weer alles open nu.
Gisteren moest ik Raini ophalen van de Dollar General om
half tien and afzetten bij de Seven 11 en op de terugweg op Firestone, een
donkere straat om die tijd van de dag passeerde mij een bestelauto, op dat
moment hoorde ik een doffe klap, ik stopte onmiddelijk en ik hoorde het meest
erbarmelijke geschreeuw en gejammer. De besstelwagen had een middelgrote hond
aangereden en de hond lag op een zij en het was zo zielig. De hond krabbelde
met veel geweld op en rende weg maar jammerde nog steeds. IK was even heel
bibberig en heb de schreeuwen nog heel lang in mijn oren gehad.
De zondagmorgen is meer dan half om, ik ga eens kijken wat
te doen vandaag, waarschijnlijk niet veel want alles is gisteren al gedaan en
ik heb een stapel films van de bieb en een lekker koele slaapkamer
Fijne week…Mariet xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten