unne bollende boek
gevuld met niej laeve
we kieke der hiel erg nao oet
en ik zou alles derveur gaeve
as dit kindj ziene grandpa liert kenne
same sjpeule, same vanalles doon
perdje rieje op Martin's kneen
unne trotse opa met ziene kleinzoon
Hallo lieve lezers,
Ik kan het bijna niet geloven, de afgelopen week heb ik elke
dag netjes van negen tot zes gewerkt, geen minuut gemist en het was superleuk
maar daarover later meer.
Nu Raini weer terugkeerd
is op het nest, is het toch wel wat meer hectisch in huis maar de eerste dagen
van de week was het weer even rustig want zij en Shannon waren naar Tampa tot
woensdag. Daar woont Shannon’s moeder en haar twee zussen en een van die zussen
is zwanger, de due date was de al voorbij en de bedoeling was dat ze maandag
ingeleid zou worden. Shannon vertrekt binnen een paar weken naar bootcamp, ze
is aangenomen bij de Marine, bootcamp betekent weken niet naar huis dus ze keek
erg uit naar deze bevalling, niet alleen kon ze erbij zijn als de baby, een
jongetje, geboren zou worden maar als dit niet doorging zou het wel eens drie
maanden kunnen duren voordat ze met haar neefje zou kennismaken. Jammer
genoeg geen bevalling, de dokter besloot
dat het misschien toch beter was dat de baby uit zichzelf kwam, nu wordt de zus
morgen ingeleid maar Shannon kan geen vrij krijgen van haar werk om te gaan. Ze
was ontzettend teleurgesteld zoals je je kunt voorstellen.
Wij genoten van de rust, zondag was onze trouwdag en ik was
al supervroeg op. Mijn zondag morgen betekent natuurlijk schrijven…dit blog en
wat er zo allemaal bij komt kijken. Zondagen gaan snel, vooral als het een een
dag weekend is lijkt die zondag voorbij te vliegen en voordat je het weet is
het vier uur en tijd voor eten en dan een oogwenk later lijkt het tijd te zijn
om naar bed te gaan.
We hadden besloten om dit jaar de traditie weer voort te
zetten. Op onze trouwdag aten we crablegs en beloofden elkaar toen dat elk jaar
op die dag te doen, zo ook dit jaar. Bij Winn-Dixie moet ik tien minuutjes
wachten totdat de pootjes van een paar krabben gestoomd werden, rijkelijk met kruiden
en met het warm pakketjes naar huis waar Martin al een gedeelte van de
eetkamertafel met kranten bedekt had. Een kom met warme boter en een nog warm
stokbrood met knoflook boter, vorken en notekrakers om de poten de kraken en
dan maar pulken om het zoete vlees eruit te halen, in de boter te dippen en
naar binnen te werken. Het was een lekkere knoeipartij en zo hebben we dat het
liefst, vandaar ook die kranten. Het is heel rijk voedsel en ik kan maar een
paar legs naar binnen werken, dan ben ik helemaal voldaan maar Martin at en at
en at totdat er niks meer over was. Even was ik bezorgd dat het teveel en te
machtig voor hem zou zijn maar het viel allemaal achteraf reuze mee, hij is er
niet ziek van geworden. Martin is iemand die je moet laten, als hij wat wil
doet hij het gewoon en het heeft geen
zin om proberen hem te stoppen dus ik liet hem maar zijn gang gaan.
Het resultaat, wij zaten tot onze ellebogen onder de derrie,
van de kruiden, een heel stapel lege crablegs op een stapeltje op tafel en een
lekker vol gevoel in onze buikjes…traditie weer volbracht en hopelijk volgend
jaar weer.
Woensdag op het werk kwam Jenny, een van de managers, al
direct toen ik daar was naar me toe, ik haar wilde helpen met iets waarvoor ze
geen tijd had. Ons centre doet het heel goed en Joe, de nieuwe areamanager en
baas van mijn manager Lori had bedacht dat hij wilde proberen zijn nummer een
positie qua cijfertjes in de negen staten wilde proberen vast te houden tot het
einde van de maand dus hij startte een wedstrijdje. Elke transfer naar Uverse
van een klant moest in een chatroom gepost worden en elk uur werd er een
winnaar uitgekozen en die persoon verdiende een kwartiertje betaald off the
phone. Ze wilde graag dat ik die morgen de chatroom beheerde, alle transfers op
een spreadsheet zette en zorgde dat er na dat uur een winnaar werd bepaald en
ook dat moest aan workforce doorgegegeven worden zodat het kwartier werd
ingepland. Ze vertelde me dat ik elk weekend, op zaterdag zo spontaan
meejuichte voor elke transfer dus ze vond mij de ideale persoon om dat te doen.
Ik ging dus volle pulle, na een enerverende maar vooral vooral vrolijke morgen
moest ik het jammer genoeg overgeven aan iemand anders want Chip vond dat ik
aan de telefoon moest, hij kon mij daarvoor niet missen, jammer en de room was
veel stiller nadat ik er mee moest stoppen.
Blijkbaar vond Joe dat ook dus donderdagmorgen trok hij me
direct aan mijn jas, kun je vanmorgen weer de room doen? Toen we in mijn
lunchpauze even buiten stonden, Lori en ik, vertelde ik haar hoezeer ik genoot
van het cheerleaden en toen Joe even later ook buiten kwam zei ze tegen hem,
waarom laat je Mariet dit vanmiddag ook niet doen, ze doet het fantastisch.
Hetzelfde gold voor vrijdag en ik kreeg ontzettend veel posititeve reachties
van de mensen op de vloer, ook Joe zei dat hij veel goeds had gehoord, hopelijk
mag ik in de toekomst meer van dit soort dingen gaan doen. Entertainment is
leuk en het deed me denken aan al die lange uren in chatrooms, ik heb genoten
en het was een groot succes qua opbrengst, elke dag hadden we over honderd
nieuwe Uverse klanten.
Donderdagmorgen moest ik naar Publix om de money order voor
de huur te halen, een soort check die ik per post naar Bob, die onze huur
beheerd, stuur en ik zag dat de Dr Pepper op de reclame was. Als ik al
frisdrank drink is het Pepper en 2 liter kostte maar 1 dollar dus ik nam twee
flessen mee naar de kassa. De aardige dame maakte me erop attent dat er een
coupon was, als je drie flessen kocht ging er 2 dollar af dus drie flessen
waren dan maar een hele dollar, koopje dus, ik heb nu zes flessen in de
keukenhoek staan, ik kan weken vooruit !! Ik moet toch wat meer aandacht aan
waardebonnen gaan besteden, gisteren had ik pudding, twee voor 5.00 en met de
waardebon van 2.50 betaalde ik dus 2.50 voor 8 potjes, even weg van de yoghurt
en rijstepap staat nu voor de komende dagen op het menu voor mijn lunch op het
werk.
Toen ik vrijdag van het werk kwam vertelde Martin me, niet
koken, Raini is inkopen doen en dan komt ze samen met de bubs hier koken,
grillen en we eten samen. Nou is dat altijd gezellig maar we aten niet voor
half tien of zo, eigenlijk veel te laat voor mij. Ze bracht Darian, Josh en
Kendra mee, Raini moet altijd mensen om zich heen hebben. Ian kwam veel later,
hij was naar een feestje. Ik had Darian al een paar weken niet gezien en was
verbaasd dat haar buik zo gegroeid was. Toen ik daar een opmerking over maakte
ging spontaan haar tshirt omhoog en showde ze haar buik in volle glorie. De
baby lijkt al een beetje gezakt, nog vijf weken en dan mag Josh Zachariah het
levenslicht aanschouwen. Vandaag is haar babyshower, hier doen ze dat voor de
geboorte, alle kadootjes geven, met allemaal vrouwen of schoon Martin ook is
uitgenodigd (Daddy, you have to come too, you can hang out with Josh and Ian)
en ik ben dus de laatste voorbereidingen voor vanmiddag aan het verrichten. Ik
heb gisteren van 5 pond varkensgehakt balletjes gedraaid, half met nasi kruiden
en half met creoolse kruiden. Ik had mijn hapjes pan helemaal vol en ze staan
nu lekker in de koelkast. Ook een kom knoflooksaus – allemaal op verzoek want ze lusten er hier wel pap van. Verder
heb ik zo’n twintigtal cupcakes gebakken, heel vrolijk met kleine stukjes
kleurig snoep in, het smaakt als zoet maisbrood, heerlijk ! De mand is bijna
klaar en foto’s volgen. Darian had een verzoek voor haarzel, Mariet, als de
baby eris maak je dan hemelse modder voor mij, ik beloofde dat direct te doen,
ik weigerde dat nu ze zwanger is, tenslotte is het gemaakt met rauwe eieren en
dat vind ik niet geschikt voor een zwangere jongedame.
 |
| Darian's buik, Josh Zachariah wordt rond 25 april verwacht |
Raini maakt vandaag een luiertaart en heeft een echte taart
besteld bij Walmart, ik heb gisteren nog was leuke luierpakjes bij een yardsale
gevonden, die zijn al gewassen dus alleen nog alles verpakken.
Ik kon geen foto vinden van de cake online maar wel van een
luiercake zodat jullie een idee hebben.
Doordat ik de hele week werkte had ik zaterdag, dus
gisteren, vrij en Susan en ik verheugden ons er al op, ze is al maanden aan het
vragen wanneer we eens een zaterdag kunnen gaan yardsalen. Gistermorgen was het
dus zover, om half tien vertrokken we met haar auto. Het aantal yardsales viel
een beetje tegen maar er was 40% kans op regen voorspeld hoewel er geen druppel
viel, dat is Florida voor je. Na een slowe start vonden er toch een paar en ik
had verschillende zakken spulletjes. Ze brengt altijd lekker eten naar ons dus
gisteren ook de kans om wat terug te doen, laat ontbijt bij Denny’s, volkoren
pankoeken met kaneel en eitjes met rosti en bacon ging erin als koek. Zij had
uienringen en enchiliadas, dunne pannekoeken met gesmolten kaas ertussen, ze is
vegetarier. Ze had nog een coupon voor 20% eraf dus voor iets meer dan 10
dollar waren wij klaar. Daarna nog maar een paar yardsales, daar vond ik dus
die onesies, luierpakjes, allemaal in Darian’s favoriete kleur, appeltjesgroen
en met kleine aapjes, leeuwtjes en giraffen erop, haar thema voor de baby kamer
is tenslotte oerwoud. Ook stopten we bij de nieuwe Dollar Tree in onze buurt,
ik hoef niet zover meer te rijden nu, bij de Dollar Tree is alles echt een
dollar en ze hebben veel knutselspulletjes, mooie foam vormen en veel voor
Pasen. Mijn voorradje is weer goed aangevuld en dat bijna voor nop, ik kocht
nog wat kroontjes, bloemen en leuke toverstokjes om te versieren, met harten en
tulpen en heb gisteravond toen Martin lag te pitten al lekker geknipt en
geplakt. Ik moet straks online maar eens wat versieringen googlen want ik wil
passspulletjes maken voor mijn teamgenoten, ze doen zoveel om voor mij mogelijk
te maken dat ik dagen vrij krijg die ik nodig heb.
Gisteravond was de bedoeling dat we film bekeken, ik had er
twee, American Hustle en Killing your darlings maar doordat Martin slaap viel
om acht uur kwam er niks van, hij heeft er eentje vannacht gekeken en nadat ik
mijn schrijfwerk klaar heb gaan we voor nummer twee. Als hij slaapt vind ik dat
ik hem niet wakker moet maken, hij slaapt al zo weinig.
De auto, dat is een ander verhaal. Zoals jullie misschien
weten hebben we constant problemen met de accu, hij laat niet op, hij loopt
leeg en de afgelopen weken heb ik om te voorkomen dat hij steeds na mijn werk
gejumpt moet worden, elke morgen na aankomst op at&t’s parkeerplaats de
accu afgekoppeld. Zo ook dinsdag maar ik kreeg na mijn werk die stomme voorklep
niet open, vanalles geprobeerd en eindelijk na 10 minuten lukte het, het was al
laat, ik had een lang telefoongesprek met een klant en dus gauw de klemmen
vastgemaakt en naar huis. Op de terugweg besloot ik dan maar bij een
tankstation te stoppen om sigaretten te kopen, ik wist dat Martin zijn
wekeleijkse slof bijna leeg had en ik wilde na thuiskomst niet nog eens op weg.
Ik kocht de slof en startte de auto, niks, verdorie, een van de klemmen zit
vast niet vast genoeg dus weer gerommel met demotorkap maar wat ik ook deed,
niet open te krijgen alleen op een kier. Een aardige jongeman zag mijn ermee
inde weer en zei, can I help you. Ik zei volmondig ja, tenslotte waren er veel
mensen op die parkeerplaats bij het tankstation een komen en gaan dus veilig in
mijn ogen om hulp van een vreemde aan te nemen, je weer hier maar nooit. Hij
kreeg de kap open en ik draaide alles nog beter vast en de auto startte weer.
Een andere jongeman vroeg waarom ik dat deed, met die accu, hij was een auto
monteur en ik vertelde wat we elke dag moeten doen om de auto aan het rijden te
houden en dat volgens mij die stoel een groot deel van de problemen
veroorzaakte door de accu leeg te trekken. Mijn bestuurders stoel is
electrisch, je kunt hem op verschillende standen programmeren maar er was het
laatste half jaar maar een stand, plat, de zitting helemaal naar achteren, ik
kon ermee leven maar hij bleef brommen en zoemen en proberen te veranderen. De
tweede jongeman kreeg het binnen een paar minuten voor elkaar, ik heb weer een
stoel met een rugleuning zoals hij moet zijn, tegen mijn rug aan. Ook wees hij
mij waar de fuse box was waar de zekeringen zijn voor lichten en zo. De
volgende dag wees google me de weg, nummer 35 was voor die stoel dus die ging
er uit. Na kontrole of alles andere het nog deed, lichten, knipperlichten en
ruitenwissers werd de volgende dag getest, ik hoorde niks meer, de stoel zweeg
en ik ontkoppelde de accu die dag niet op het werk en je raadt het al, hij
startte gelijk ‘s avonds dus ik denk dat we dat van het lijstje kunnen strepen
als opgelost !!! Het zijn de kleine dingen die je zo’n zonnig gevoel kunnen
geven.
Martin is aan de tweede film gestart dus ik ga zo meteen
lekker bij hem in de luie stoel zitten en even relaxen voordat de babyshower
happening begint, het zal wel een gegiechel en gebabbel van jewelste worden,
ben ik vast van overtuigd maar eerst nog alles in pakken en naar de bieb want
er staan weer een paar dvd’s van Deep Space Nine op me te wachten. De foto’s
zien jullie de volgende week…beloofd !!
Ik wil afsluiten met mijn lieve schoonzus Miep een hele
dikke proficiat te sturen voor haar verjaardag op 29 maart en een dikke knuffel
XX
Liefs…Mariet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten