Fenna,
wonjerkindj
de
appel van mijn auge
dich
en Eline, resultaat
den
mot der toch get daugt
van
wat ich deej
en
waem ich waar
en
altied zal zien
euver
de doet zoewaar
gebaore
op miene pap ziene gebaortedaag
ut
haet zoe motte zien
ich
kan der weer neet bie zien helaas
maar
volgend jaor...missjien ?
Hallo
lieve mensen
Het
is 6.00 uur en ik zit hier achter mijn computer met een hele lijst
met onderwerpen voor over te schrijven vandaag. Ik heb de hele nacht
geslapen maar toch voelt mijn hoofd alsof ik de hele nacht doorgezakt
heb. Het zal wel de warmte wezen want het is puffen geblazen en zelfs
de nacht brengt niet echt verkoeling. Mijn haren lijken konstant
vochtig vooral achter in mijn nek en dat geeft je dat plakkerige
gevoel en zelfs na het douchten gaat dat niet echt weg. Gisteren was
het officieel 33 C maar in de zon op ons piepklein terrasje voelde
het als over de 40. We hebben dan ook tot 7 uur moeten wachten
voordat het doenlijk was om de grill op te starten want ik had twee
varkensribben op de kop getikt en die schreeuwden barbecue tegen ons.
Samen met een kom komkommmersalade en witte suikermais een heerlijk
maaltje. Net voordat alles klaar was kwamen Ian en zijn (alweer)
nieuwe vriendin Pam binnenlopen met de vraag...iets te eten hier? Pam
is een babbeltante, ik praat behoorlijk veel maar zij was beter hehe.
Ze is een film promoter, dat betekent dat dat gratis artikelen
weggeeft als tshirts en kleine hebbedingetjes en ze maakt dan foto's
van de persoon met bijvoorbeeld zo'n tshirt en die worden dan
gebruikt door de film mensen voor promoties. Ze is nu druk met de
film, The Dictator die de komende week uitkomt. Ik heb net even
wikipedia gebruikt om die film op te zoeken en ...nou nee, niet mijn
ding.
Vandaag
is het 6 mei en sinds 2003 is dit toch altijd een vreemde dag voor
mij, met weemoedige gedachten want op 6 mei 1975 trouwden Lauri en ik
en aan dat huwelijk kwam in 2003 een einde. Zoals ik al boven in
mijn gedicht voor Fenna aanstipte, er is veel goeds gekomen uit die
verbinding, mijn jongens natuurlijk en via Rob ook Fenna en Eline en
ik heb nooit spijt gehad van die tijd, geen moment, alleen van het
feit dat het op een gegeven moment gewoon op was en dan moet je toch
eerlijk zijn tegen jezelf denk, dat ben ik altijd aan mezelf
verplicht geweest. Mijn 'nieuwe' leven hier is heel anders en die
soms lijkt die 'oude' tijd een ander leven.
Dan
is het de volgende week dus ook 10 mei, de verjaardag van mijn papa
die in december alweer 10 jaar gelden van ons heen ging en op die
zelfde dag kwam 3 jaar geleden Fenna in ons leven en ze is een
zonnestraaltje. Ik verheug me zo ontzettend op de dag dat ze zelf de
laptop van haar papa kan aanzetten en met mij kan kletsen, nog even
wachten oma, het komt eraan. Eline is ook al zo'n wonderkind en ik
moet nog even wachten om poersoonlijk met haar kennis te maken.
Kinderen zijn een wonder maar kleinkinderen zijn een klasse apart en
ik denk dat het is net als met zoveel dingen, je weet niet wat het
precies is tot je ze hebt.
Trouwens
koffie zonder melk is helemaal niet zo gek, de melk in de koelkast
was vanmorgen ontzettend verzuurd dus door de gootsteen en mijn hoofd
heeft echt caffeine nodig deze morgen.
Gisteren
vierde Nederland Bevrijdingsdag maar hier in de States was het Cinco
de Mayo
Van
oorsprong een Mexicaanse dag maar volop gevierd hier met zijn grote
aantallen Mexicanen. Ter gelegenheid hiervan hadden wij vrijdag op
het werk potluck met Mexican foiod, taco's, tortilla's, echillada's
en het was erg lekker, ik had sla meegenomen en komkommersalade die
er weer goed inging. Christ bracht kleine pasteitjes, ben de naam
vergeten maat oh boy, yummie en Jason had zichzelf overtroffen met
een margarita cake. Margarita's is een drankje, tequila met triple
sec en lime, je strooit een beetje zout op je hand, likt dat op,
drinkt de margarita en dan zuigt op een schijft limoen. Ik heb dat
geprobeerd en bah !!! Maar die cake, die was overheerlijk en ik heb
het recept van hem, wel in het Engels.
Na
wat verwarring konden we op het werk de vorige week eindelijk weer
beginnen met het terugbellen van klanten, ik vind het niks, de
formulieren waren onduidelijk en we moesten weer het wiel zelf
uitvinden omdat niemand wist hoe het werkte, we kunnen niet copy en
pasten en moeten dus veel heen en terug en typen maar och, we wennen
er wel aan. Donderdag werd Chris Chastain de deur uitgestuurd, hij
werkte 4 jaar bij at&t en had wat problemen met zijn numbers en
attendance de laatste tijd. Toen ze hem betrapten op internetten
gedurende een gesprek met een klant was het snel bekeken. Zijn vrouw
Melissa is een supervisor bij ons en voor haar is het natuurlijk een
hele rare situatie nu, ze heeft geen rijbewijs dus dat betekent dat
hij haar elke dag moeten brengen en ook weer ophalen. Ik heb al
aangeboden om uit te helpen, ze wonen maar een paar straten verder
dan wij.
Soms
rijdt ik naar mijn werk of naar huis en dan zie ik weer eens zo'n
apart vervoermiddel, soms een grote oude slee waar menig Nederlander
zijn vingers bij af zou likken maar soms ook grappige auto's zoals
van de week een roze cabrio, een Honda, klein, compact en knalroze,
net als een uit de kluiten gewassen Barbie auto. De vrouw die de auto
bestuurde had blijkbaar de muziek aanstaan want ze zat keihard mee te
zingen en ik moest ontzettend lachen.
Het
is een gedurfde stap wat Save A Lot, de supermarkt waar ik de meeste
boodschappen doe zette de afgelopen week. Je winkelwagentje vraagt om
25 cent zoals wij in Nederland al zo lang gewend zijn. Buiten langs
de karretjes stond een jongeman om het allemaal uit te leggen en hij
was na een lange dag behoorlijk ongemotiveerd, na al die mensen die
tegen hem schreeuwden en vloekten, die boos wegliepen, dat geldde ook
voor de kassieres trouwens. Geen enkele uitleg had effect, de mensen
hier zijn gewoon gewend om een karretje pakken en na het shoppen dat
gewoon ergens te dumpen met gevolg dat een groot aantal
parkeerplaatsen niet te gebruiken zijn omdat er karretjes
rondslingeren en met name de grote zaken zoals Walmart hebben
konstant iemand rondlopen om winkelwagens te verplaatsen en overal op
te halen, mensen nemen ze mee naar huis, daarop werd de automatische
blokkade ingevoerd, de wielen blokkeren als je over een bepaalde lijn
op de uiteinden van de parkeerplaats probeert te rijden.
Doordat
we in het begin van de week nog niet konden bellen en ik in de middag
weinig anders te doen had, nam ik dinsdag middag vrij. Ik had Andrea
al gemailed en ging bij haar langs. We zaten lekker met koffie op het
bankje voor haar huis in de schaduw van een grote boom en kletsten
lekker bij. Ze is nog steeds zonder werk maar krijgt WW en geniet dus
van de vrijheid. Om 3.30 kwamen haar twee jongens thuis uit school,
Brayden van 7 en Brandon van 6, twee deugnieten die ze niet echt
onder controle heeft dus ze halen voortdurend kattekwaad uit. De
jongste, Brandon heeft een dwerghamster in een kooi en een pad in een
terrarium. Die pad, arm beest mopest er natuurlijk uit, werd in een
emmertje water gehaald en toen afgedroogd en viel zeker 10 keer op de
grond, hij pakte hem dan weer bij zijn pootjes op. Mariet, je mag hem
vasthouden, nee dank je, mij werd altijd verteld dat je van padden
aanraken wratten krijgt, waarschijnlijk onzin maar het zit in mijn
hersenen ingebed dus nee dank je. Behalve de pad zaten in de glazen
pak ook krekels in allerlei maten, de pad kon ze zo vangen als een
maaltje.
Andrea's
dochter Steffanie Renae woont niet bij haar moeder en stiefvader
(veel wrijvingen daar) maar bij haar grootouders die ook haar
managers zijn en is op dit moment op het Suwannee Music Fest waar ze
een aantal keertjes optreedt. Nadat ze in de Vegas ronde voor
American Idol werd uitgeschakelt eerder dit jaar krijgt ze natuurlijk
veel meer aanbiedingen om overal op te treden en heeft ze het daar
heel druk mee, volgend jaar gaat ze weer een poging wagen, ze is nu
net 16 en dus nog ontzettend jong en ik denk dat leeftijd wel
degelijk meespeelde met haar uitschakeling.
Uitgeschakeld
werd afgelopen donderdag Skylar Laine, de laatste country zageres in
American Idol en dan zijn er nog vier. Mijn favorieten, Phillip en
Jessica zijn er nog bij en ook Martin's favoriet Hollie heeft wonder
boven wonder alle eliminaties overleeft ten kost van in mijn ogen
toch betere zangers en zangeressen. Skylar is puur country en heeft
al een aantal aanbiedingen binnen dus dat komt wel goed.
Goed
nieuws over mijn skype, het bleek dat Paypal en mijn ING niet door
een deur konden om een onbekende reden want keer op keer werd de
betaling afgewezen terwijl er voldoende saldo op mijn rekening stond
dus ik heb dat gewoon afgekapt en nu betaal ik gewoon via mijn
Amerikaanse rekening en ben weer actief, ik heb wel besloten om
alleen de Europese optie te pakken, ik betaalde voorheen $ 26.95 per
drie maanden voor worldwide maar dat is nu ineens veel duurder en
sinds Martin en ik allebei een telfoon hebben en dus nooit skype
gebruiken voor hier in de States ga ik daar niet voor betalen. De
enige die het gebruikte was Chris en die heeft nu ook weer een phone.
Dat betekent dat ik weer kan bellen maar omdat ik maandag/vrijdag
overdag werk kan dat alleen in het weekend, misschien de volgende
maand.
De
koek is weer op, alle onderwerpen op de lijst weggestreept en als ik
iets vergeten ben dan moet dat weer wachten tot de volgende week
zondag, moederdag dus ik zeg weer even tot ziens.
Fenna,
oma Merica wenst je een hele fijne verjaardag, dankzij Ine heb ik een
kaart gestuurd dus ik hoop dat je die op tijd krijgt, een hele dikke
knuffel voor jou, Eline, je papa en mama en natuurlijk ome Frank
XXXXX
Liefs...Mariet
xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten