en wacht op wat ik zek
ze huppelt vrolik veur mich oet
as ich roop kumpt ze direk
ze zuut de M van McDonalds
en haet honger, ze wilt aete
ich lok her weg met frietjes belaove
anges kan ich mien boetsjappe waal vergaete
fwench fwies gaon toes in de friete pan
en effe later zuch ze voldaan en meug
noe wil ich nao mien mama toe
ich kiek oppe klok, ut is nog te vreug
dus kieke we nao Nemo
en hoe dae waert gevonge
en nao aaflaop in de auto
nog sjnel un liedje gezonge
babysitte, ach wat leuk
al waas ut vanmorge al vreug
maar as ich weer nao hoes toe riej
dink ich, ich ben noe toch waal hiel erg meug
Goeiemorgen wereld
Brrr het is koud, binnen en buiten, vanmorgen zakte het kwik naar minus 3 en we zijn dus terug met de winter, natuurlijk niet voor lang, over een paar dagen zijn we gewoon terug met voorjaarstemperaturen. Ik zit dus hier met mijn pyama en badjas aan en mijn lekker warme slofjes en typ weer een heel verslag, altijd weer verbaasd dat ik zoveel te vertellen heb over wat de afgelopen week gebeurde in ons leven.
We beginnen gewoon vooraan met zondag. Natuurlijk stond die in het teken van DE wedstrijd van het jaar, de Superbowl en Raini had al aangekondigd dat zij voor eten zou zorgen als wij olie hadden voor de friturepan. Nu is die pan behoorlijk groot, dubbele capaciteit en ook al een tijd niet meer gebruikt dus Martin toog aan het schoonmaken en ik had maar liefst 2 gallons nodig om hem vol genoeg te maken. Raini bracht frietjes, wings (kippenvleugeltjes) en maakte een dip met gehakt en veel kaas. We zaten er helemaal klaar voor en het werd ontzettend spannend. New York trok aan het langste eind en de New England Patriots moesten genoegen nemen met het feit dat ze de finale haalden, de grote trofee werd gekust en rondgedragen en op Facebook was het druk met kommentaar leveren op de wedstrijd en op de voorstelling die Madonna in de halftime weggaf. Op haar eigen wijze bracht ze een medley van oude hits en dansjes, op een gegeven moment stond ze op een bankje te wiebelen en verloor haar evenwicht en het schijnt dat een an de co stars een vulgaire beweging maakte, ik heb dat moment gemist en vond het ook allemaal niet de moeite waard om het op youtube opnieuw te bekijken.
Maandag begon wiebelig in mijn maag en na drie uur moest ik de handdoek in de ring gooien op mijn werk en naar huis gaan, geen minuut te vroeg want thuis werd ik best wel ziek en mijn maag was kompleet in opstand. Ook dinsdag was het nog niks en ik bleef lekker thuis. Woensdag was ik weer boven Jan en gingen we er weer voor. Ik kreeg wel tenminste mijn belastingpapieren ingevuld en die zijn dus op de post en nu weer wachten tot mijn centjes gestort worden, normaal duurt dat voor mij zo'n 14 weken.
In mijn brievenbus vond ik deze week ook mijn nieuw paspoort, het was toch even spannend of het op tijd zou terugkomen maar ja hoor, een brief uit Washington met het nieuwe en het oude paspoort dat ongeldig was gemaakt door drie vingerdikke gaten, ik vraag me af wat dat voor een reuze perforator moet wezen. Ook was er een pakje uit de Zeilberg van Rita en Piet met de wonderdoekjes, heel erg bedankt, ook voor de supermooie Japanse kaart en jullie uitnodiging voor 4 april, een feestje ter gelegenheid van het feit dat Piet en Rita dit jaar samen 100 jaar zijn.
Dinsdag kregen we een telefoontje van Raini, of we wilden komen eten want er was iets te vieren, zij had haar belastingcentjes terug en ook had ze de sleutel voor haar nieuwe huis gekregen. Ze had een schranspartij op het programma staan met crablegs. Ik heb niet zoveel gegeten, het is toch allemaal een beetje te veel cholesterol voor mij maar Martin kon er geen genoeg van krijgen, krabvlees met echte boter, ik heb voornamelijk mais gegeten en dat is ook een traktatie. Raini kreeg dinsdag de sleutel en is vrijdag al verhuisd. Ze liet het leuke huisje met de gezellige veranda achter om te verhuizen naar een trailer, 4 slaapkamers, twee badkamers, klein maar wel heel mooi vertelde ze, we hebben het nog niet gezien. De afstand tussen haar en ons blijft zo;n beetje hetzelfde, de locatie is dicht bij ons vorig huis. Haar auto is op dit moment hier, Martin probeert hem op te knappen zodat ze haar opa's auto weer in kan leveren.
Na een drukke week was het dan eindelijk zaterdag, twee dagen vrij en ik was van plan om het rustig aan te doen maar daar komt meestal niets van. Gistermorgen kwam er dan ook al vroeg, om 8 uur een telefoontje van Ian. Of ik hem op wilde komen halen, hij moest babysitten op Jocelyne, de drie jarige dochter van zijn vriendin Colleen die moest werken. Nu is dat een hele leuke kleine meid, goed opgevoed en grappig dus maar weer in de auto en richting Ricky's. Ian kon Martin goed helpen met Raini's auto en Jocelyne en ik gingen yardsalen en wat boodschapjes doen, tenslotte had ik mijn bonus binnen. We kochten een heel leuk boerderijtje met de hele boerenfamilie inclusief vogelschrik en ook alle beestjes, Jocelyne vond een pluchen paard dat gelijk geadopteerd werd en samen brachten we Chris naar zijn werk, hij had last van zijn knieen en wilde niet op de fiets en Ian werd op het plasma centrum afgeleverd. Hij doet dit twee keer per week, ze tappen een halve liter bloed af, scheiden het plasma en het bloed gaat weer terug in de aderen. Martin heeft dit ook al een paar keer gedaan, het centrum betaalt 25 dollar per keer, dat wordt op een prepaid creditcard gezet. Weer thuisgekomen maakte Martin frietjes en we aten chocolade ijs. Daarna was Jocelyne toch wel erg moe en wilde naar haar mama en rond half vier bracht ik haar en Ian weer terug naar hun huis en kon ik eindelijk ook relaxen. Een hete douche was een traktatie en op de bank met een deken luidde het einde van de dag in.
Natuurlijk staat het nieuws hier bol van de onverwachte dood van Whitney Houston die de afgelopen jaren jammer genoeg meer in het nieuws was voor haar drugsgebruik dan haar vocale talenten. Ze zou vanavond optreden bij de Grammy uitreiking.
Ik ging gisteren terug in de tijd toen ik een meisje was en we niet zo verwend waren met tv zoals nu. Ik vertelde Chris vrijdag over een film die mid zestiger jaren werd uitgezonden door de Duite tv over vier jongens die terug gingen in de tijd, er kwamen dinosaurussen en zo in voor en ik herinner me dat ik gefascineerd was door die film. Ik dacht gisteren, laten we eens op zoek gaan en dankzij google kwam ik erachter hoe de film heette, Journey to the beginning of time, aangepast voor het Amerikaanse publiek met een herfilmd begin, het origineel uit 1955 en ja hoor, you tube heeft hem en ik kon een uur en twintig minuten genieten van wat nu oudbollig overkomt maar ik was weer even dat meisje dat haar ogen niet van het scherm kon afhouden.
Weet je, als je eenmaal op youtube dingen vind rol je van het een in het ander en voor je het weet is er zomaar een halve dag voorbij. Hetzelfde geldt voor mij voor spellen. Puzzelspellen zijn voor mij het einde en ik heb er weer een paar gevonden, Mortimer Beckett en Mortlake Mansion hebben ondertussen al hun geheimen al weer prijs gegeven maar ik geniet elke morgen naar het lezen van de Limburger van drie rondjes Jeopardy. Dit is het spel van de tv waar je het antwoord krijgt en de vraag moet geven als oplossing. Het wordt 6 dagen per week uitgezonden en is best wel pittig maar er is dan ook veel geld mee te verdienen. Het is een klassieker onder de Amerikaanse spellenprogramma's, al zo'n 27 jaar en de presentator, Alex Trebek een persoonlijkheid.
Jullie maken je op voor de vastelaovend, hier zegt dat weinig, het enige wat de mensen kenne is Mardi Gras, het evenement dat ik Louisiana en dan met name in New Orleans gevierd wordt op Fat Tuesday, carnavalsdinsdag en synoniem staat met veel drinken en vrouwen die hun borsten ontbloten voor kraaltjeskettingen, over cultuur gesproken !!
Martin en ik wensen jullie een fantastische tijd, geniet van optochten en feesten, stay safe en tot schrijfs !!!
Mariet xxxxxxxc
Geen opmerkingen:
Een reactie posten