Afscheid van mijn lief

Mijn laatste reis
Loop je met me mee
het laatste stuk
dat stuk, wat zo lang lijkt te zijn
jouw hand in de mijne
als het me brengt, daar waar
de pijn voor altijd verdwijnt
op weg naar het zilveren licht
waar vrede wacht op wie het gelooft
en als je vaarwel zegt
dan wacht ik op jou
aan die poort waar het eeuwige leven wordt beloofd.

De laatste reis is de langste
en sommige gaan helemaal eenzaam heen
maar ik heb je hier bij mijn zij
heb mijn liefste en ben niet alleen
jij glimlacht en zingt heel zachtjes
mijn lievelingsliedje over ons samen zijn
jij leest in mijn ogen de smart
zelfs al fluister ik, het doet geen pijn.

Ik ben niet bang voor de donkere uren
de pijn, die kan ik aan
en het zal niet lang meer duren
voordat ik van deze wereld zal gaan
herinner me als ik weg ben
denk aan regenbogen, een glimlach, een roos
ik zal in je hart verder leven
en we zien ons weer, in een poos.

Goeiemorgen lieve mensen,

Ik begon vandaag met een gedicht dat ik meer dan 10 jaar geleden schreef, ik ben wat oude gedichten aan het lezen en het trof mij hoe goed dit die laatste nacht met mijn lief beschrijft, hoe intens het is om het terug te lezen, hoe herkenbaar voor mij maar ik weet ook voor anderen.

Vandaag is de dag, de dag dat we afscheid nemen van mijn lief, dat wij, de kinderen, Ravyn, Kelly en ik Martin's laatste rustplaats gaan uitkiezen en een gedeelte van zijn as daar achterlaten. Het is eigenlijk vrij snel besloten, deze week en er komt natuurlijk wel wat bij kijken dus ik ben gisteren en eigenlijk al de hele week druk bezig met de voorbereidingen want het moet perfect worden.

De eerste voorbereidingen begonnen op zondag, Raini, Star, baby josh en ik gingen op bezoek bij Kelly en Misty in Georgia, een uurtje rijden van hier, het was heerlijk weer en we genoten van de rit.Raini tot 14.30 moest werken vertrokken we pas laat, het koken was ook laat en dus na een heerlijke maaltijd was het half negen voordat we weer richting huiswaarts reden, onder een werkelijk prachtige sterrenhemel. Het was zo vredig en stil daar buiten bij Kelly, in the middle of nowhere met geen storende lichten van een grote stad en voor het eerst zag ik weer de melkweg, ik had daar wel uren kunnen staan kijken.
Thuis gekomen kwamen Darian en Josh hun zoon weer ophalen en kon ik naar bed. Maandag weer vroeg op natuurlijk. De week ging langzaam mede ook doordat ik nog lang niet optimaal voelde, het hoest ging op en aan, de ene dag veel minder maar dan weer keihard terug.
Woensdag hadden we de lunch op het werk die we met zijn allen gewonnen hadden, Italiaans buffel met lasagna, lekkere kip Parmesaan en pasta en knoflook brood. Doordat we een uur extra lunch hadden en wij de team meeting hadden hoefde ik nog maar twee uurtjes aan de telefoon maar besloot gewoon naar huis te gaan.
Woensdag is en blijft een dag waar ik weer terugdenk aan die middag op 7 januari toen Martin me vroeg naar huis te komen en ja hoor, die nacht werd ik weer om 5.25 wakker (het was oorspronkelijk 4.25 maar de tijd is dus al verzet hier), donderdag was een zware dag en ik voelde me ontzettend warm en zweterig dus ik nam na de lunch weer vrij.

Vrijdag had ik de late dienst, 12.00 tot 21.00 maar ik heb afgebeld want ik had een moeilijke nacht, ik werd in de morgen wakker aan Martin's kant van het bed met mijn kussen gewoon recht onder mijn hoofd, net alsof iemand me opgepakt had en daar neergelegd, heel erg vreemd maar ik dacht, ja, je bent er nog !!

De auto vertoonde weer kuren met starten en startte toen helemaal niet meer dus redder in de nood Tony gebeld en hij kwam en kreeg hem gestart zodat ik hem naar Donna's huis kon rijden, daar plukte ik was kumquats en ging naar huis met de jeep, een uurtje later belde Tony dat ik mrs White weer kon ophalen, we was een zekering kapot die de start contact gebruikt dus die vervangen lostte het probleem op, simpele dingen, ja maar zonder dat rijdt je voertuig toch maar lekker niet. Na hem uitgebreid bedankt te hebben richting huis met gesnotter en gehoest maar later voelde ik me beter en kon ik toch alvast wat dingen doen.

Zaterdag morgen werd ik pas om 10 uur wakker van de telefoon, Susan, of ik mee ging yardsalen. Na koffie en wakker worden gingen we voor twee uurtjes op pad, ik kocht wat leuke spulletjes voor het huis, een driekwart zomers gestreepte broek voor een dollar en een radio die je kunt inpluggen maar die ook op batterijen werkt voor in de auto, eens kijken of dat werkt. Ook een mooie sauspan en een beeldige beeldje van een engel met een gitaar.
Ik zal als de tafel klaar is wat foto's maken voor het verslag van de volgende week.

Gistermiddag heb ik cupcakes gebakken, stoofvlees met champignons en Kip met Alfredo saus gemaakt. Ook een chutney van de Kumquats die goed gelukt is, met bruine suiker en honing voor bij het vlees, het is lichtelijk zuur en dat past goed vooral bij het stoofvlees.
De tafel is klaar, met een groot kleurig tafellaken, de stand met de juiste kleuren borden, bijpassende kommen erbij en wat persoonlijke dingen van Martin, een mini drumstel, een rode motor en het wordt vast heel feestelijk, tenslotte vieren wij zijn leven. Om een uur is de verstrooiing, san om drie uur komen een paar mensen oa Donna, Mike en Susan om met ons te eten, Martin had heel duidelijk gemaakt wie hij bij dit afscheid erbij wilde hebben en die wens wordt vervuld. Ik moet nog salades maken en maisbrood bakken maar dat is zo gedaan.

Ik heb de cd die Mart gemaakt heeft toen we afscheid namen van moeder om te draaien en ik ga heel veel foto's maken, het zal wel heel emotioneel worden maar waardig en mooi.

Morgen, onze trouwdag, heb ik ook nog vrij en ik ga onze traditie volgen, crablegs eten, deze keer dan wel alleen maar ik wil dat zolang als ik hier ben wel doen.
Gisteravond toen ik Raini ophaalde van het werk zijn we doorgereden naar Ricky om zijn auto te halen, Raini moest om 1 uur vannacht Star ophalen van het werk en ik heb heel duidelijk gesteld dat ik niet mijn auto uitleen aan haar - haar rijbewijs is nog steeds ingetrokken - en ik ook niet haar ga halen, veel te laat voor mij. We namen Ravyn alvast mee maar die was een beetje zeurderig gisteravond, ze kon niet slapen zonder tv, ik gaf niet toe dus ze lag te woelen, was bang voor monsters, had honger en deed letterlijk alles om mij wakker te houden met gevolg dat het bijna twee uur was totdat ik in slaap viel. Vanmorgen om acht uur werd ik weer wakker dus het bedje uit en koffie, hard nodig.

Op 21 maart is Nathan jarig, van harte en een fijne dag !!!

Allemaal een fijne dag gewenst en tot de volgende week....nog zeven weekjes en dan ben ik in Kessel....

Liefs...Mariet xxxxx