Oh zoet aromavan jasmijn
Vult de nachtlucht met de lekkerste geuren
Je kunt dat nooit in een flesje krijgen
Niks beters om je echt op te beuren
De ramen open, ik zou het willen vangen
En om in slaap te vallen
Hoef ik eens niet te bangen.
Hallo lieve mensen
Bij jullie is het wintertijd sinds vannacht, hier wachten we
daar nog een weekje mee. Hier staan ook nog alle ramen open en de zoete geur
van jasmijn vult het hele huis. Hij bloeit alleen ‘s nachts en toen ik gisteren
thuiskwam om half tien van het werk vulde de geur het hele huis, zoet,
heerlijk. Ik heb dan ook geslapen als een roosje totdat de wekker mij vanmorgen
wekte zodat ik naar Minse Winse kon luisteren.
Wij hadden al vrij snel een nightblooming jasmine, Martin is
dol op de geur. We kochten hem in een planten zaak maar na een paar miezerige
bloemetjes te hebben geproduceerd – ik was zeer teleurgesteld na al die
verhalen te hebben gehoord – was hij ineens dood. Een paar maanden geleden kwam
ik erachter dat Susan twee grote struiken langs het huis heeft staan dus heb ik
een stuk wortel in een pot geplant en je gelooft niet hoe groot, nog steeds in
de pot, is en bezaaid met kleine bloemetjes die gedurende de nacht een
heerlijke zoete geur afgeven, je zou het zo graag in een flesje willen vangen.
Geen dokter of behandeling deze week maar wel dokters drama,
volop drama. Martin had bijna twee weken geleden percasets gekregen voor samen
met zijn morfine in te nemen, 120 pillen, 10 per dag dus je zou zeggen voor 12
dagen dus donderdag belde ik de dokters assistente voor nieuwe pilletjes. Ik
kreeg vrijdagmorgen, ik was vrij, een telefoontje terug van de dokter zelf. Hij
neemt er veel te veel, ik kan geen nieuwe voorschrijven want dat mag ik niet.
Ik hoorde het allemaal aan en vroeg, kan ik wat anders krijgen dan. Ik reed
naar Baptist en kreeg me daar een lesje gelezen van assistente Kim (volgens mij
had ze zelf van dokter een standje gekregen omdat zij toen hij op vakantie was
voor recepten had gezorgd), ze gaf me een recept voor 30 dagen, 120 pillen
oxycoden, op het recept staat, ja hoor, 1-2 elke 4 uur. Ik vroeg, dat zijn er 6
tot 12 per dag, hoe kan het dan dat 120 pillen voor 30 dagen zijn, dat zijn er
4 per dag. Ik kreeg te horen dat dat het is, ik hoefde niet t e bellen voor
meer, zij zou de apotheek of de verzekering niet bellen en hij moest maar met
de pijn leven. Ook zei ze, jullie moeten de dokter zien want dat hebben jullie
niet meer gedaan sinds de chemo – ik was totall verbijsterd, allereerst was die
dokter dus drie weken op vakantie en wij hadden helemaal niet de kans om hem te
zien, ons werd niks vervangends aangeboden maar zij bracht het net alsof het
onze schuld was. Ik vertelde haar, sorry hoor, maar ik probeer alleen maar om
hier op een goede manier mee om te gaan, ze ontdooide en zei, I know sweetie.
Ik heb dus een afspraak voor komende vrijdag en ik ben benieuwd want Martin was
laaiend toen ik thuiskwam met de nieuwe pillen. Dat wordt een interessante
confrontatie !! Ik kan hun kant van het verhaal wel zien hoor, zij willen
natuurlijk geen gedonder met de overheid maar waarom staat er dan op het flesje
dat ze weer voor 14 dagen zijn ? Ik kreeg ook een morfine recept mee maar dat
kon de apotheek niet vullen, ze waren op, niet getreurd want die hadden we nog
dus ik kijk de komede week wel. Dinsdag beginnen we weer met chemo. Ik heb dus
maar weer een vrije dag genomen, heb er nu nog 6 voor de rest van het jaar.
David, Martin’s oudere broer die in Texas woont, was op de
hoogte gehouden van de toestand, ik had hem een aantal weken geleden voordat we
aan de chemo begonnen gemailed. Hij is van mijn leeftijd, 10 jaar ouder dan
Martin. Hij verhuisde op zijn zestiende om naar school te kunnen gaan, trouwde,
kreeg een zoon, scheidde en trouwde voor de tweede keer met Betty en zij wonen
in de buurt van Houston geloof ik. Hij doet IT en daarnaast organiseert hij RV
trektochten door Alaska en Mexico en doet het heel goed (RV = camper). Hij
heeft heel weinig contact met zijn moeder en Martin’s andere broer. Ik had hem
eerder een keer ontmoet. Doordat Martin pas 6 was toen David het huis verliet
was dat contact natuurlijk ook zeer minimaal. David bekende tegen mij dat hij
absoluut geen zin zag in veel contact met zijn moeder en broer. Hij had dus al
vrij snel aangekondigd dat hij ons wilde bezoeken en vrijdag middag om drie uur
stond hij op de stoep. Eindelijk hadden de broers die in heel veel dingen op
elkaar lijken, eens de tijd om bij te praten en herinneringen op te halen aan
vroeger, aan grootouders en zo. Het werd een hele fijne middag, David vertelde
dat hij verrast was dat hij zo gemoedelijk met ons kon praten, zo heel anders
als met die andere broer. Hij nodigde ons uit om bij Golden Corral te eten wat
we ook deden en Martin deed zich te goed aan een grote salade en nog wat
kleinere hapjes. Nadat we nog thuis een uurtje bij kletsten nam David rond 8
uur afscheid. Martin vond het geweldig, hij had nog veel langer kunnen praten
maar misschien komt er nog wel een kans.
David was trouwens verbaasd over de liedjes die Martin hem
liet beluisteren, ik heb hem ondertussen de youtube links en de liedjes zelf
gestuurd.
Mijn auto deed raar en het werd hoe langer hoe erger. Nadat
ik de nieuwe banden had gekregen begon het stuur te wiebelen, het gebeurde
ongeveer een week nadat die banden dus ik had niet echt door dat het daarmee te
maken had. Het was alsof de vooras een kink had maar Martin kon niks vinden.
Gisteren wilde ik vertrekken, was gelukkig aan de vroege kant, toen zag ik dat
mijn rechtervoorband plat was, er was niks te zien, geen spijker, geen scheur,
het profiel nog helemaal intact maar ja, je kunt er niet mee rijden. Martin
legde snel de reserveband erop en ik reed richting at&t. Raad eens, geen
gewiebel, geen gehobbel meer dus ik ben eens benieuwd wat ze vinden als ik die
band laat vernieuwen en de oude eraf gaat. Misschien iets aan de binnenkant ?
Omdat het een tweedehandsje is is er natuurlijk geen garantie !! Ik ben al blij
dat het opgelost is want het was akelig rijden.
Vandaag eens geen shoppen met Susan denk ik, ik heb niet
echt wat nodig en ofschoon het gezellig is wil ik eens een rustige zondag,
waarschijnlijk naar de bieb want ik heb alle star trek dvd’s bekeken van de
vorige trip en omdat het buiten zo ontzettend lekker weertje is, vooraan in de
twintig, heb ik misschien de kans om eindelijk was plantjes in de grond te
zetten. Ik was gisteren op de weg naar werk gestopt bij de twee jaarlijkse
plantenverkoop van Susan’s vriendin en heb twee mooie hangers, vol met bloemen
en twee kalanchoe’s, geel en oranje.
Doordat deze mevrouw zelf de planten opkweekt zijn ze veel
goedkoper dan in de winkel, zelfs in de supermarkt betaal je waarschijnlijk
twee maal zoveel. Ik was 10 dollars kwijt maar daarvoor fleurt deze bloemenpracht
ons huis op voor een lange tijd.
Ik wil afsluiten met de jarigen van de komende week,
Veronique morgen en Diny op 30 oktober een hele dikke proficiat te sturen,
geniet van jullie speciale dag !!!
De volgende week weer meer, liefs..Mariet xxxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten