Op dees
foto, in mien bezit
Zjwart wit,
decennia oud
Zeen ich os
klein gezinnetje
En krieg
ich ut weer koad
3 kiendjes
hejje wae toen maar
Twie
maedjes, eine jong
Bie pap en
moeder aan de handj
Net asof
der anges niks bestjong
As kermis
in ut durp
Os auge
zuus se sjtraole
Wae laupe
same euver de stjraot
Achter os
de winkel van de Gies
Veur os
wach de kermis
Wae huppele
op de orgelwies
De sjuutjes
bie de sjoel
De
carrousel en ome Jaap
De sjeet
tent met de pepeere roes
De
kenielsjtok, wat eine knaap
Ein
wonjerland as ze 7 bes
Doe kreegs
eg neet genog
Zomers die
ieuwig duurde
Altied zon
en blauwe log
Ich kiek
noa dit moeije plaetje
En dink, ut
is eg waor
Wie kostbaar
zien jeugdherinneringen
Kessel
kermis, de zondig nao sint Jan
Uniek, ut
is ierlik waor
Hallo lieve
mensen
Vandaag
natuurlijk een gedicht over de kermis, het is het weekend van St Jan en dat is
traditioneel niet alleen het einde van het asperges steekseizoen maar in Kessel
is het kermis. Mijn hele leven in Limburg ging ik naar die kermis, eerst als
kind, later als tiener met herinneringen aan dansavonden bij Vossen in Veers,
om 7 uur al zaten we in de zaal, meestal als eersten, het orkest moest zelfs
nog opbouwen en wij zaten daar opgetut om maar niets te moeten missen. Ik
herinner me het Radi Ensemble, bekend van diverse hits zoals Huil maar niet
kleine Eva die ons voorzagen van een schaaltje kersen die vlug door de open
raam naast de buhne werd geplukt. Wij gingen om te dansen en dansen dat deden
we, we sloegen geen lied over, was het niet met de aanwezige jongens dan met
elkaar, we zwierden en zwaaiden op de klank van de toen populaire deuntjes,
Nederlands en Engels en natuurlijk ook Duits. Nu zijn de meesten van de liedjes
oudbollig maar een paar groeiden uit tot evergreens.
De foto die
dit gedicht inspireerde is zwart/wit, gemaakt door een kermis fotograaf en een
van mijn favorieten. Mijn ouders, Ineke, Mart en ik lopen door de Dorpsstraat
naar de markt waar de kermis nog altijd staat. De verwachting is in onze ogen
te lezen, in de achtergrond zie je de slagerij Gijsen (de Gies) en daarnaast
aan de linker kant was de oude winkel van de Spar waar aan de zijkant de
dochter Annie achter een raam lag. Ze was spastisch en stootte allerlei klanken
uit als je langsliep op de terugweg van school. Het steegje tussen de Spar en
de Gies leidde ook langs twee piepkleine huisjes aan de linkerklant en hier
woonde Helene met haar ouders en zussen toen ze naar Kessel verhuisde. Op de
foto aan de linkerkant een paar huizen, in eentje woonde de familie Relouw en
daarachter lag het kasteel met de meisjesschool waar ik leerde lezen en
schrijven. Die school was te bereiken door een oude ijzeren poort tussen twee gemetselde
pilaren die nog de toegang vormen tot restaurant de Neerhof. Als je voor die
poort stond en de kermis was in het dorp stonden aan de linkerkant de schuitjes
die met de hand aangeduwd werden en aan de linkerkant verbleef de familie die de
schuitjes en de schietkraam beheerden in een echte woonwagen zoals we altijd
bij Pipo de Clown op de tv zagen. Ze hadden een zoon, ik schat van zo’n 12 jaar
en als kind vroeg ik me altijd af hoe je leven was, altijd maar rondtrekken van
dorp naar dor, niet naar school misschien en hoe je toekomst dan zou zijn. In
de loop van de jaren verdwenen de schuitjes en maakten plaats voor de rups maar
de schietkraam is er nog steeds ofschoon die jongen, zijn familie en de
woonwagen op een gegeven moment verdwenen. Nog zo’n traditie, de kraam van ome Jaap, een grote man die zijn
waar luidkeels aanbood, trek een envelop, kinderen altijd prijs en oh wat wilde
ik graag zo’n mooie grote pop winnen maar het gebeurde nooit. Langs ome Jaap,
een kraam die een paar geleden nog steeds floreerde was een snoepkraam met twee
zussen die er in mijn ogen Engels
uitzagen, stijf kapsel, tweed rok en heel precies. Ze hadden kaneel stokken en
de lekkerste oublies met echte slagroom.
Genoeg
jeugdsentiment voor vandaag, ik moet een beetje voortmaken want over 15
minuutjes ga ik skypen met Rob, Sylvia en mijn twee lieve kleindochters. Frank
is druk met Graspop in Belgie dit weekend, hij is een Rode Kruis vrijwilliger,
ik heb afgelopen avond even de live cam bekeken van een optreden en aangezien
het een metal festival is zal het Rode Kruis de handjes best wel vol hebben.
We zijn
weer in afwachting van de vierde storm voor juli, ongekend sinds 160 jaar, de
storm heeft de naam Debby gekregen, na Chris die nog steeds op de ocean bezig
is maar nooit dichtbij land kwam, begint Debby een reuze vorm aan te nemen
boven de Golf van Mexico. Op dit moment is het nog steeds niet duidelijk of ze
aan land komt in Florida of in Texas. In het eerste geval brengt ze ons weer
voldoende regen, in het laatste geval zullen we er heel weinig van merken,
misschien dat de benzene wat omhoog gaat vanwege al de boorplatforms in de golf
die even stil liggen.
Met die benzine
gaat het vreemd, drie maanden geleden of zo werd voorspeld dat in april de prijs
de 4 dollar grens voorbij zou gaan met 5 dollars per gallon in de zomer in het
verschiet, de prijs bereikte op een gegeven moment de 3.90 maar daarna ging het
omlaag en de laagste prijs die ik gisteren zag was 3.19, ik betaalde met mijn
kortingskaart 3.02 op donderdag.
Gisteren
kwam er ook een einde aan de logeerpartij van Rheannon en tekkel Gracie en
Susan’s corgi Chloe heeft het huis weer voor haarzelf samen met de katten.
Ik wil
afsluiten met een felicitatie voor Lauri die 26 juni jarig is, vor Brigitte
Geuyen die op 30 juni jarig is en die ik veel sterkte wens met de ziekenhuis
onderzoeken morgen en ook de condoleances voor mijn neven en hun familie naar
aanleiding van het overlijden van mijn tante Mien van Knippenberg-Bongers de
afgelopen week.
Liefs…Mariet
xxx
