We zijn er nog niet klaar mee

We zitten niet in dezelfde boot
Maar wel in dezelfde storm
We blijven afstand nemen
Dat is de nieuwe norm

Ik hou mijn zeiltje strak
Zij laat het touwtje wat vieren
En de familie aan de overkant
Is het zaakje met vlaggetjes aan het versieren

Hij moet roeien met de riemen die hij heeft
Zij hebben de wind gewoon tegen
Maar we zijn allemaal op weg naar de haven
Ondanks de storm
Ondanks wind en regen

We zitten niet in dezelfde boot
Maar stevenen af op ons doel
Heel bewust
Weer alles samen doen
Weer allen samen zijn
Hand in hand
Landen
Op dezelfde kust

Goeiemorgen lieve mensen

Ik kreeg een aantal verzoekjes voor toch door te gaan met een Nederlands blog dus hier zijn we weer, terug van weggeweest.

Het wordt niet elke zondag morgen, althans voorlopig maar we zullen zien hoe het gaat want ik heb het druk en tijd genoeg als je begrijpt wat ik bedoel maar er moet ook wat zijn om over te schrijven want wat ik elke dag eet en zo, dat is snel saai om te lezen en daar hebben we tenslotte facebook voor !!

Het is 4 weken geleden dat ik landde op Schiphol, precies zo'n beetje rond deze tijd en er is ontzettend veel gebeurd in die vier weken maar ik sta er versteld van hoe vlug de tijd hier gaat, een dag is niks maar dat komt omdat je niet alleen in een huis bent maar ook omdat er zoveel te regelen viel want dat is zo'n beetje allemaal achter de rug, gelukkig.

Na twee en een halve week was het eindelijk zover dat ik officieel ingeschreven stond als inwoner van Peel en Maas op mijn tijdelijk adres bij Paul. Dat was nog even stressen, formulieren, kopieen van paspoorten, een bezoek aan het gemeentehuis in Panningen onder strikte voorwaarden en toen moest er gewacht worden op de post om een lijst te brengen (computers?) of ik misschien nog ergens anders in Nederland had geprobeerd in te schrijven. Eindelijk was daar het verlossende zinnetje op de aanvraag digiD website, ja,  u kunt aanvragen. Toen wachten op de post en zaterdag een week geleden had ik eindelijk toegang tot de officiele websites. Het eerste wat ik deed, naar de belasting dienst en tot mijn genoegen kon dat allemaal digitaal, ook het uitstreksel van het bevolkingsregister.

IK liet Antares, die woningen verhuurt in Kessel, meteen weten dat alles er was.

Ook zocht ik een zorgverzekering uit, pasje zit ondertussen in mijn beurs.

De aow, ja, dat kon niet digitaal omdat ik volgens hen nog steeds in het buitenland woon, communicatie nietwaar dus daar moet ik ook weer wachten op de post en een formulier, duurt zijn tijdje blijkbaar want nog niks.

Maandag een bevestiging van Antares en Mariet staat nu officieel weer op de lijst,

Dinsdagmorgen een mailtje, huisje beschikbaar, stuur alles maar op. Blijkt dus dat je elke keer al de formulieren moet opsturen en dat had nogal wat voeten in de aarde want chromebook bleef lege formulieren opsturen terwijl als ik het opende, er wel degelijk tekst tevoorschijn kwam maar met een omweg was maandag middag toch alles geregeld.

Ik kreeg er de kriebels van, je zit hier te zitten, Paul was werken en dan valt het dak op je hoofd. Gelukkig heerlijk weertje dus toch wat wandelen, fietsen en zo.

Woensdag wilde ik gaan fietsen maar iets maakte me dat blijven uitstellen en ja hoor, rond 11 uur een telefoontje van Aniek van Antares, huisje voor mij, bel maar met de familie om een afspraak te maken.

De mevrouw die er gewoond had was overleden, in de week voordat ik aankwam. Ik maakte een afspraak met de schoonzoon voor een bezichtiging op vrijdag avond, ik was al gaan kijken en ja, dat was wel wat voor mij. Ik kon niet echt binnen iets zien omdat alle lamellen en gordijnen dichtwaren maar buitenom was het al ok voor mij.

Toen kon ik gaan fietsen, lekker naar Panningen. De kringloop was weer open dus snuffeltijd. Ik had ondertussen besloten om weer te gaan verzamelen, saks blauw porselein had ik vroeger ook gehad en het blijft mooi en tijdloos. Het herinnert mij aan allebei mijn oma's.

Ik scoorde wat bordjes, eierdopjes en soepkoppen met bord. Mijn saks blauw suiker en melkpotjes set is onderweg naar hier, nog drie weken hoop ik.

Ik kan natuurlijk maar beperkt mee op de fiets maar het was gewoon al lekker fietsen in de zon, het gaat al veel beter dan in de eerste dagen.

Ook kocht ik hand en theedoeken voor in mijn nieuwe keuken. Ik ging bij een paar mensen langs om te zwaaien.

Vrijdag was Sylvia en ook Janine jarig maar bij Sylvia kon ik langs met de fiets, Janine is net iets te ver weg.

Ik ging langs met bloemen, het was heel gezellig en de dames gaven een verjaardags optreden voor hun mama op de trampoline.

En toen was het eindelijk vrijdag avond, bezichtiging van mijn huisje want dat was al besloten voordat ik het van binnen zag, deze was voor mij.

De schoonzoon en dochter die ik van vroeger kende leidden mij rond. We bespraken wat er zou blijven en het bedrag van overname en ik ben er erg tevreden mee.

Het huisje heeft twee verdiepingen, boven is een zolder met een aparte slaapkamer, heel gezellig onder het dak. Er is ruim plaats voor mijn spullen, kasten onder het schuine gedeelte en zo en de slaapkamer wordt een logeerkamer voor mijn meiden en bezoekers.

Beneden een redelijke woonkamer met keuken, keuken is apart maar de deur was eruit en dat laten we zo. Mooie keukenkastjes, een vaatwasser en afzuigkap blijven erin. De vaatwasser gaat waarschijnlijk naar de berging wegens plaatsgebrek en ik was net zo lief met de hand af, misschien verkoop ik hem weer.

De slaapkamer is groot genoeg met een deur naar de badkamer, douche (met gordijn, niet zo maar ja) , ruim maar het kan zijn dat er nog iets verandert daar. Berging met grote kast en aansluiting voor wasmachine.

Ik had gehoopt dat er meer witgoed zou zijn maar ja.

Laminaat vloer, lamellen in de kamer, gordijnen in de slaapkamer. Ook alle lampen blijven hangen, plafond en muur en eigenlijk best wel mooie lampen.

Ook het bankstel blijft staan, gestreept, bruin/beige, een bank en twee stoeltjes. Ook de eetkamer tafel, heel degelijk eiken met vier stoelen met biezen zittingen neem ik over. Verder nog wat klein spul, kastjes, tv kast, tuinstoel, parasol en buiten een bankje.

Ik ging echt met een tevreden gevoel naar huis, zeg maar gerust juichstemming. Het is al betaald dus nu begint het echte wachten.

De familie moet 6 mei de sleutels inleveren, dan gaat Antares bekijken was er aan gedaan moet worden (ik hoop dat de badkamer opgeknapt wordt, heel oude donkere tegels op de vloer en een badcabine zou fijner voor me zijn) en dan hoor ik wanneer ik kan beginnen met verhuizen. Ikzelf tel op 1 juni maar we zullen zien, geduld is een schone zaak.

Nu ik wist was er in was, wist ik ook wat ik nodig had en Ine zei, je kent zoveel mensen, zet het op facebook, ik weet zeker dat je hulp krijgt en oh boy !!

Telefoontjes met aanbiedingen, teksten op mijn telefoon, noem maar op en zaterdag morgen, gisteren dus, het eerste bezoek in Panningen. Van oude vrienden wiens vader naar een verpleeghuis was kon ik heel veel overnemen. Gasfornuis met oven, koelkast met apart diepvries vak, strijkplank met ijzer, toaster, servies en keuken spul, tuingereedschap, teveel om op te noemen. Ook lekker even bijgekletst met een heerlijk kopje senseo, we hadden elkaar al heel lang niet meer gezien.

Ook heb ik ondertussen een wasmachine aangeboden gekregen en een magnetron. Verder ga ik de volgende week naar een nichtje kijken voor spullen van haar schoonouders.

Ik ben overweldigd door alle lieve hulp. Ik heb ook een bed maar dat blijft nog even staan want als dadelijk ook nog mijn schiplading vanuit Amerika komt wordt Paul dol, waar moeten we het allemaal neerzetten zolang.

Gistermiddag ben ik met Ine gaan winkelen, eerste keer voor ons en nog steeds heel voorzichtig natuurlijk maar ik ben een theepot en vier kop en schotels, saks blauw, rijker.

Ine is direct na de carnaval twee weken heel ziek geweest, 41 koorts en zo. Ze heeft zich nu laten testen en ja hoor, ze had corona gehad. Dat is nog steeds geen 100% garantie dat je het niet nog eens kan krijgen maar het is wel goed om te weten vooral als je zoals zij dadelijk weer voor de klas staat.

Corona in Kessel, het is rustig, het lijkt erop dat de golf voorbij is maar toch, we blijven niet aanraken, handen wassen en 1.5 meter afstand houden natuurlijk.

In de afgelopen weken werd ik benaderd door een journaliste van de Volkskrant, ik heb met haar ondertussen een interview gedaan en dat wordt over twee maanden vervolgd, het artikel met bijdrages van enkele mensen onder wie ik en komt later dit jaar in de krant.

Ook heb ik afgelopen week een gefilmd interview gedaan, dat komt waarschijnlijk volgende maand op L1, ik hou jullie op de hoogte, het is maar heel kort en ik lees een gedicht voor.

Ik moet mezelf echt bedwingen, om niet teveel te kopen, zoals ik al zei. Ik ben Paul's  vensterbank achter aan het gebruiken voor mijn servies, ik moet nog uit voor bestek maar een goedkoop setje daarvan is voldoende en ik moet dus nog op plaatsen gaan kijken.

Oh en een broodbakmachine heb ik ook aangeboden gekeken, mensen zijn zo ontzettend lief !!!

Ondertussen gaat het goed in Jacksonville, iedereen nog gezond, ik heb donderdag een tijdje met Susan gesproken via messenger . Ze vertelde me dat mijn oud huis alweer bewoond was, ze hadden de hele tuin naar de knoppen geholpen, alles tot op de grond gesnoeid en het huis zag er steriel uit, kaal, geen lichtpuntje meer in de straat. Jammer maar ja, dat had ik toch al verwacht. 

Ik ga zo een stukje fietsen of lopen langs de Maas, fijne zondag en hopelijk tot snel met nog beter nieuws 

Groetjes van Mariet

First of many i hope

Isolated
Prison without bars
While all the world outside
Is in a battle
Fighting the Corona wars
I keep them safe
By staying in
They keep me safe
By staying out
Together
We can beat the darkness
That covers up our stars

The moon will shine
The sun will warm our skin
A rainbow will brighten up the skies
In the end, we will
WIN

Good afternoon my dear friends,

Here it is, my first blog in English since i live in Holland now and want to keep you updated on what is going on in my life. This first blog is going to be a long one probably since so much happened these last days.

As most of you know, I left Jacksonville last Saturday after being unsure for a while if it would happen or not. I had my ticket booked for April 4, scenic route, Jax to Boston to Portugal to Germany but the more news about corona, the more worried i was that one of the countries i would travel to would close their borders for strangers and then i wouldn't be able to go so after i got confirmation from my shipping company that they would pick up the boxes on monday march 23, i decided to book a more direct ticket, Air Portugal btw let me change my first ticket to a voucher, good for a year.

I was able to book with Delta, to Atlanta and then to Amsterdam for thursday but withing the hour that changed to friday.

After the shipment was picked up i started emptying the house, it was much more than i anticipated, stuff that was still there that shouldn't have been, not cleaned, a mess and its not really good for a person to get upset but i was.

I said goodbye to dear friends, from afar,no hugging but it didn't feel like it, it felt more like, see you soon, maybe because the not hugging, not kissing made it feel more distant. 

My sister in Georgia and her family, my dear friends Glory and Damon, my besties  Susan and Kim, sweet Fran en the neighbors, it was like a movie that passed my eyes, wondering if i was in it or not.

Saying goodbye over the phone, hearing the emotional words, crying without tears, not knowing if i would ever see, meet again.

On thursday, my house was almost empty and i left it like that, the furniture i couldn't move stayed in, it wasn't as clean as i wanted it to be but...nothing i could do...after all i am not 25 anymore.

At Darian's i found out, friday would be saturday so one day longer to enjoy the boys (Julius : oma i wov you, don't go) and i had time to relax, in the pool, at night, it did me good.

Then again a change on friday, moved to sunday, not Atlanta but Detroit and i thought, no, i am not going to Detroit due to corona being bad there. I called Delta, told the lady, i notice that you keep moving afternoon flights to next days but morning flights are going through, am i correct in thinking that going to Atlanta in the afternoon is the issue and she confirmed, she set me up for a flight on saturday morning, 9.45 am and then 5.38 pm to Amsterdam. I agreed and saturday morning we were up at 6. My mail showed, flight delayed to 11.45 and i sent Darian and Josh back to bed. I called Delta, flight crew had to rest but other than that, everything went according to schedule.

At 9 we said out goodbyes, Darian, the boys and I and off we went. It was quiet at the airport and also in the roads, going through customs took me 5 minutes most due to taking boots off and then on again.

I felt confident when i saw the flight crew arrive, yes, we are flying. I dozed a bit and then in the plane that was only filled for about a third.

And off we went, i saw the Dames Point Bridge disappearing under me and shed a tear, almost 12 years had gone by since i moved to Jax and that came to an end. My life there was over and all i left was memories and hopefully good ones, family, friends for life. 

Atlanta airport, like a ghost town, empty, everything closed, lucky to find a Starbucks for a chai latte en a blue berry scone. I am not too keen on plane food so i rather had something decent in my stomach.

Now this plane was almost full but since i asked early, i could get a window seat. No blankets, no pillows but good movies and the food was actually the best i ever ate on a plane. They even had Ben and Jerry's ice cream. I tried to sleep but couldn't stretch my legs so i watched movies, three, not too bad and after a 8,5 hour flight, we landed in Amsterdam.

Dutch passport so use the automated system , then pick up suitcase, very fast since most of my fellow passengers were on transit so didn't need to pick up their stuff. No one asking me questions, checking anything so i just walked out and Rob was waiting.

I was lucky, the place i normally eat my first Dutch snack was open so that tradition continued.

The highways, empty, seriously, where normally alot of trucks, cars, nothing, just us along, no one in front of us for miles, no one behind us so in no time we arrived at Rob's house. His wife and daughters were not at home and we just stopped to pick something up.

Then to my home town, about 4 miles and to my brother's house where i stay till i get my own place. Paul is my youngest brother, i was almost 10 when he was born, he is just three months older than Martin was.

Here also, no touching. Rob took me to the store, to get stuff, bread (i have a different taste in some things than my brother), meat, cheese, dairy. I tried to stay awake, best way to battle jetlag but still, i slept wonderful that first night although a small bed is so much different than the queen size i was used to.

Monday morning, Paul had to work, he cant do that from home, and i started organizing.

I called town hall to register because if you dont', no way to apply for social security or health insurance but here also, due to corona, they are closed so i have to wait. At least they know i am here, mandatory you have to register withing 5 days or so.

On tuesday i finally got my bank stuff sorted, Rob was still able to take me places, it took some phone calls and driving to the next town but i can use my internet banking again, also transfer my money to my Dutch bank account.

Also i took walks, to the river, to the cemetery where my parents rest and also Martin's ashes are.

I walked to the store yesterday, my brother has a very small fridge, about one third of the ones in the US, i waved at my aunt Mien who is in her mid eighties and to my brother Martin and his wife.

I also checked on houses since i got an email on  monday received a mail about a house i was eligible for, its lovely with a little garden front and back, laminate floors, two bedrooms en in the middle of town.

Also two others that i like lots, i signed up for them.

If i get the first one, i would move by the end of the month.

MY town of Kessel has been hit hard by the virus, so far about 15 people have died, ages between 68 and 98, funerals every day. Its empty in the street, people keep that distance if they have to go out.

Today i am not going out, its cold, no sun, freezing at night but in the weekend it will warm up to 70F or so. Tomorrow, friday, i am going to the baker's for bread and maybe some baked stuff, all walking. I wont get a car anymore, i got my bike here also.

I hope you all stay safe, be careful, i can see here what the virus does and its devastating, family of mine died, parents of friends, withing days and its a terrible way to go...

1

I do not know if i will blog every week, if there will be a certain day but there is an option on this page to sign up to get my blogs in mails as soon as i click that publish button

May you be protected, love you all....Mariet

Alles komt goed

Goeiemorgen lieve mensen

Dit wordt mijn laatste blog in het Nederlands, hierna start ik een blog in het Engels voor mijn Amerikaanse familie en vrienden over mijn nieuwe uitdaging, terug in Nederland.

Ik zit hier, in de woonkamer van mijn broer Paul met koffie op een zonnige woensdagmorgen en denk, wow, dat was een rit om nooit te vergeten, ik ga per dag met jullie doornemen wat er in iets meer dan een week gaande was.

Maandag 23 maart : al op tijd op want de mannen van het verhuizingsbedrijf komen de vracht ophalen. Om 8.30 staan ze op de stoep en om 8.50 hebben ze alles in de vrachtwagen geladen. De man van de papierwinkel, lees lijst waar op staat doos 1 tm 15 boeken, doos 16 tm 30 kleding (heb ik daarvoor alles zo nauwkeurig opgeschreven) vertelt me dat hij maar zelden iets zo goed georganiseerd heeft gezien.
Als ze wegrijden gaat de bel, de nieuwe buurvrouw : de mannen die net hier waren hebben mijn kabels weggetrokken, het blijkt om de kabels voor tv van Comcast te gaan, de volgende morgen worden die gerepareerd.

Nu heb ik dus echt het lege huis gevoel. Raini komt binnenstormen met Caitlyn, haar vriendin, geen Ian erbij om spullen te halen en op te ruimen maar eerst gaan ze uit om iets te eten te halen, anderhalf uur later zijn ze nog niet terug.
Ik ga even door mijn diepvries en maak een flink pakket voor Chris en Missy, jullie herinneren je misschien, zij is de oud collega die jaren geleden door een spin in haar borst werd gebeten en bijna overleed daaraan. Ze hebben het nog steeds moeilijk, zij kan niet werken en hij zit thuis te werken nu, geen auto en moeilijk boodschappen doen dus ik geef hen een redelijk grote krat met vlees en groentes uit mijn vriezer.

Daarna rijd ik naar Damon en Glory voor een lunch op de veranda, sinds die groot is kunnen we afstand houden, daarna naar mijn werk om mijn pasje in te leveren en dan weer naar huis waar ik erachter kom dat spullen halen en opruimen niet is wat ik verwacht. Ja, Ian's matras ligt aan de weg en Raini's bed is weg maar het buro in Ian's kamer staat er nog, er ligt nog heel veel rommel en hondenhaar op de vloer en in Raini's kamer staan nog dozen met klere (die zijn van Alicia en Ravyn, gooi maar weg en nee ik kom niet meer terug, alles wat er nu nog in huis ligt , geen interesse in). Ik ben boos, heel boos want ze maakt haar probleem mijn probleem, alsof ik nog niet genoeg aan mijn hoofd heb.
Ik begin dus maar wat op te ruimen en zet alles uit Raini's kamer aan de straat waar het ondertussen een komen en gaan van mensen is, de meeste spulletjes staan niet lang.
Ian's buro kan ik niet verplaatsen, het is een L vorm en ik heb niks om het uit elkaar te halen, laten we dus staan

Dinsdag : Hennie op bezoek, lekker koffie drinken en heel veel kletsen. Verder verkoop ik mijn wasmachine aan iemand die voorbij rijdt en wat dingen oplaadt, voor dezelfde prijs wat ik er 10 jaar geleden voor betaalde, 25 dollars. 's Avonds komen Thomas en zijn vrouw en zoon de vriezer ophalen die ondertussen leeg en ontdooid was. Ook verkoop ik mijn opklaptafels aan de nieuwe buurvrouw die ondertussen weer kabel heeft.
Nog maar een nachtje op de bank, ik mis Melly !!

Woensdag, veel later als gepland door allerlei omstandigheden, toch nog veel meer op te ruimen dan gedacht rijd ik 's middags even op en neer naar Georgia om Kelly de boekenkast, het bankje en een hele krat blikken te brengen, ik blijf niet lang, het afscheid met veel tranen.
De laatste nacht op de bank.

Donderdag : afscheid van Susan, Todd heeft mijn luie stoel al opgehaald en nog wat spullen. Ik zet alles wat nog in huis is aan de straat, veeg de vloeren en neem afscheid van de andere buren.
De koffer in de auto, de sleutel op de afgesproken plek, nog even door de lege kamers die eigenlijk niet leeg zijn maar vol herinneringen vooral de slaapkamer waar Martin zijn laatste adem uitblies en dan naar Darian waar ik hartelijk wordt ontvangen. Als ik daar aankom een berichtje van Delta, de vlucht is verplaatst van vrijdag naar zaterdag, shit, nog een nacht langer.
Darian en Josh doen alles om het me naar de zin te maken en het is fijn om wat extra tijd met de jongens door te brengen - Julius zegt op een gegeven moment : oma i wov you, dont go !!

Vrijdag morgen al snel weer een bericht, verplaatst naar zondag maar dan naar Detroit in plaats van Atlanta en daar wil ik niet naar toe, een van de ergste haarden voor corona in Amerika dus ik bel Delta en vraag wat er aan de hand is. Het blijkt dat al de middag vluchten naar Atlanta vervallen en daarom blijven ze schuiven. De morgen vlucht gaat wel door dus de aardige dame aan de telefoon boekt me om voor zaterdag morgen 9.45 naar Atlanta, moet ik wel 6 uur wachten voor het vliegtuig naar Amsterdam maar ik wil eruit.

Zaterdag morgen vroeg op maar weer een mailtje van Delta, niet 9.45 maar 11.45 dus vertraging. Ik stuur Josh en Darian weer naar bed (het was 6 uur in de morgen) en bel Delta, blijkt dat de crew nog verplicht rust moet houden en dus later kan vliegen. Om 9 uur brengt Josh me naar het vliegveld dat uitgestorven is, we nemen afscheid en ik ga zitten in spanning, wel of niet. Gelukkig zie ik de piloten en de stewardessen inchecken, nu gaat het echt gebeuren. Het vliegtuig is maar voor een derde vol dus ik heb plaats genoeg. Weemoedig kijk ik naar de Dames Point brug en de contouren van Jax, zal ik dit ooit nog zien.
Ik heb ondertussen een tegoedbon van Air Portugal gekregen voor het eerste geboekte ticket, een jaar geldig dus wie weet !!

In Atlanta is het echt een spookstad, het drukste vliegveld van de VS is uitgestorven, bijna alle winkeltjes en restaurants dicht, ik vind nog een starbucks waar ik Chai Latte en een scone bestel.

Langzamerhand vullen zich de stoelen bij de gate, ik heb mijn laptop tas en gewone tas bij me die zwaar zijn, mijn koffer was iets te zwaar dus moest ik overpakken of 100 dollars betalen, simpele keuze nietwaar.

De vlucht naar Amsterdam duurt 8.5 uur en is vermoeiend. Geen dekentjes of kussentjes zoals normaal, het is warm in het vliegtuig, ik heb mijn sjaal om om mijn keel te beschermen en de hele rit draag ik een maskertje. Het is eten is niet slecht en ik kijk bijna de hele nacht films, kan niet goed slapen, zit niet gemakkelijk.

In Amsterdam haal ik mijn koffer op, ga door de automatische paspoort controle, komt geen mens aan te pas, loop door het poortje en zie mijn jongen daar staan te wachten. Rob moest al vroeg op en hij is echt een kanjer, we rijden naar Kessel over een bijna lege autoweg.

Paul staat al te wachten, Rob en ik gaan even wat spullen halen bij de supermarkt, in en uit en dan kan ik eindelijk relaxen.

Kessel en de gemeente Peel en Maas zijn ernstig getroffen, per gemeent staan ze bovenaan in Nederland met slachtoffers, niet iets wat je wilt.

Het is onwezenlijk als je door het dorp loopt, bijna niemand op straat, heel veel angstige mensen achter gesloten gordijnen en jalouzieen.
Het is koud in Limburg, zondag sneeuwde het eventjes maar de zon schijnt dus ik ga zo weer even een frissen neus halen.

Maandag heb ik met het gemeentehuis gebeld om me te registreren, ze maakten geen afspraken en ik moest alles mailen, heb een bevestiging dat het ontvangen is maar dat is het, ik ben nog niet ingeschreven, kan nog geen DiGi code aanvragen om mijn aow te regelen en nog geen zorgverzekering afsluiten maar ik ben wel aan het an het rondneuzen daarvoor.

Wat ik wel kon is reageren op een email die ik maandag kreeg, een huisje aangeboden en het is leuk. Midden in Kessel tegenover de kerk en tegenover het huisje wat ik een tijdje geleden misliep. Ook heb ik vanmorgen gereageert op nog twee anderen, beiden begane grond bij Mart in de straat en een ervan is volgens mij het huisje waar Marianne's moeder tante Leen heeft gewoond, het heeft een leuk tuintje.

Ik legde aan de instantie uit dat ik nog niet alles heb maar ze zeiden te sturen wat ik wel heb dus afwachten nu.

Gisteren naar het service punt van de ING in Panningen, weer staat Rob voor me klaar (hij heeft ondertussen ook een mobieltje geregeld), daar aangekomen, nee mevrouw, geen code om wachtwoord internet bankieren te veranderen. Weer naar huis en weer een uur aan de phone met de ING, alles viel tegen, ze konden door het virus niet verlengen wat wel beloofd was in februari al, het service punt moest wel het adres en telefoon nummer kunnen aanpassen, anders moest ik maar even (EVEN?) naar Venlo rijden naar kantoor blah blah. Ikzei, weet je wel hoe de situatie hier is, nou dan kon ik een taxie nemen en dan bellen en dan zouden zij het geld storten op mijn rekening. Rob maar weer gevraagd en Nicole op het service punt maakte het in order met adres en nummer, thuisgekomen kon ik eindelijk weer inloggen.

Paul is overdag werken dus het is rustig, ik kook voor ons beiden en we kletsen wat af.

Ik heb natuurlijk nog niemand ontmoet behalve Rob en Paul, ik houd mezelf in isolatie voor zeker twee weken, mijn broers en zus moeten ook voorzichtig zijn en de meiden vinden facetimen ook leuk.

Ik hoop dat jullie allemaal veilig blijven, heel erg bedankt voor het volgen van mijn avonturen gedurende de bijna twaalf jaar dat ik in Jacksonville was en voor alle steun die ik kreeg en nog krijg, alles komt goed

Stay safe....Mariet

Rollercoaster

Afstand

ja, we zijn eigenwijs
we roeien onszelf, een volk van beterweters
wel uit; nog steeds marcheert het
zonder naasten te ontzien
in gesloten rijen door lanen en parken
kruipt het naar elkaar toe
claimt het vrijheid
hoezo lock down?
zoveel zelfzucht
er wordt slechts twee meter gevraagd
zoveel geleuter over een frisse neus
en kennis in de wind geslagen
als briesje weggewuifd
ja, de een geeft
en de ander krijgt
maakt niet uit als er een geliefde
van een ander sterft
het zal je kind of moeder maar zijn
heb toch ieder leven lief

Jack Jacobs © 2020 Elsloo-Stein, Nederland

Lieve mensen

Vandaag eens niet een gedicht vanmezelf maar van een van Limburgs grote dichters, Jack uit Elsloo die het niet beter had kunnen omschrijven. Hopelijk kunnen hij en ik snel dat kopje koffie samen drinken als dit alles voorbij is en het gaat voorbij...de vraag is hoe lang.

Het was een totaal turbulente gestresste week en ik ben blij dat het voorbij is al waren er zoveel mooie kostbare momenten die ik voor altijd in mijn hart meedraag.

De onzekerheid die me deed uitflippen, ik ben best wel goed onder stress maar deze week groeide het onbehagen, van helemaal de controle kwijt, alleen ervoor staan en zo maar laten we met de leuke dingen beginnen.

Het pakken vorderde gestaag maar op de een of andere manier bleek er steeds meer in te pakken, op dit moment heb ik de laatste doos nog open en ik moet een andere doos opnieuw open maken om nog wat dingen erin te stoppen die ik nog vond.

Morgenvroeg tussen 8 and 10 wordt alles opgehaald en dan is er grote last van mijn schouders.

Dinsdag gingen Myra en ik naar Ocala om tante Bertha, bijna 85, op te zoeken en natuurlijk ook haar dochter Linda die bij haar woont. Tante Bertha, krasse dame die zoveel op haar zus Betty, Martin's moeder, lijkt maar liever is, zachter. Haar tuin heelt, in een stralende zon met bloemen, haar orchideeen boom bloeide, met vlinders en met kolibri's en natuurlijk met Martin's favoriete klimboom. Tijd is altijd te kort maar we moesten ook weer naar huis, twee uurtjes rijden.

Woensdag had ik een afspraak met Gene Odom. Hij en Ronnie van Zant (Lynyrd Skynyrd zanger die in 1977 stierf toen het vliegtuig van de band neerstortte in Mississippi en waarbij 4 anderen omkwamen) waren bevriend sinds de lagere school. Hij was de security man van de band en zat ook in dat vliegtuig. 

Hij heeft zoveel verhalen, over Ronnie, de band en ze groeiden allemaal letterlijk op in deze buurt. We gingen naar de huizen waar hun ouders woonden, naar de plaatsen waar kids rondhingen, vijftiger jaren, waar ze hun eerste song samen deden en waar Gary de spiksplinternieuwe auto tegen een boom crashte, 's morgens gekocht, s' middags was het schroot en Ronnie schreef That smell naar aanleiding van deze botspartij. Mijn vriend Joe, de drummer van VYNL zar achter in de auto toen het gebeurde.

We haalden wat te eten bij de Publix, kip van de grill, mac & cheese want alle restaurants zijn dicht, afhalen wel mogelijk maar we hadden allebei geen zin in fast food.

De kip ging mee naar Green Cove Springs , naar het grondstuk waar hell house ooit opstond, het oefenlokaal van Skynyrd, nu allang afgebroken. Ook Joe's band oefende er, ze bleven allemaal slapen, er werden brilliante songs geschreven zoals Sweet Home Alabama. Er is een houten dock aan de rivier, Peter's Creek waar gevist werd. Toen ik daar stond en de rust voelde dacht ik, ja, hier zou ik ook kunnen schrijven.

Het grondstuk is te koop, voor 349.000 dollars, zoveel vanwege de geschiedenis natuurlijk maar belachelijk, het is niet zo groot, als her water stijgt staat de helft onder water maar ja mensen willen het onderste uit de kan, lees zak met geld !!

Het was een fijne dag met Gene, ik ben blij dat we dit deden en hoop hem in Nederland weer te zien, volgend jaar, hij heeft vrienden in Bergen op Zoom.

En toen weer terug naar de verhuizing.

Ik zag het niet meer zitten, ik hoorde van air Portugal dat ik wel op 4 april naar Boston kon vliegen maar dan een hele dag moest wachten voor mijn vlucht naar Lissabon en het begon te knagen, wat als Portugal de grens dicht gooit of nog erger, Duitsland, ik wil niet zo lang wachten maar ik kan niks zonder eerst andere dingen te regelen.

Ondertussen was natuurlijk mijn etentje bij att afgelast, telefoontjes met Russell leverden niks op, ik kijk wel of ik nog die ID card ga terugbrengen of gewoon op de post gooi.

Het optreden van VYNL afgelast en geen optie om Ricky te zien, we moesten afscheid nemen met een berichtje op messenger, het is wat het is...

Geen bericht over het verschepen, geen bericht van Raini wanneer er verhuisd zou worden, ze was anderhalve dag vrij maar ging liever met de meiden naar het strand dan helpen en vage beloftes, we verhuizen volgende week wel een keer, oh ik heb geen geld voor een verhuistruck, ik kijk wel, nu niet etc.

Op een gegeven moment had ik het gehad, ik belde met Darian en die belde haar moeder. Kelly belde me terug en we zaten allebei te huilen aan de phone. Ik zei, ik kan dit niet alleen en ik moet een datum hebben zodat ik eraan kan werken, niet vage opmerkingen en alles laatste moment, ze wist het lang genoeg.

Even later kreeg ik een mailtje van de shipping company, om te bevestigen dat maandag 23 maart alles klaarstond om opgehaald te worden, ik kan jullie niet uitleggen wat dat met me deed, opluchting boven alles.

Even later weer een belletje van Kelly, ze verhuizen vandaag, ze komen eraan met een truck en trailer van de moeder van Raini's vriendin Caitlin.

Raini heel gestressed, heel erg verbrand van de stranddag en steeds maar roepend, ik kon dit niet voorbereiden ?? Nee als je niks doet, gebeurt er ook niks.

Toen ging het snel, mijn bed werd afgebroken, de kasten waren al leeg, zoveel mogelijk in kratten  en dozen en om 23.00 ging het hele zaakje richting Georgia. 

Er staat nog zoveel in dit huis, het zou vrijdag worden opgehaald, toen zaterdag en nu vandaag. Raini heeft zich ziek gemeld, ze heeft een breakdown, ik hoop dat ze haar baan niet verliest door dit. Ik ben de enige die kalm blijft lijkt het wel behalve dat ene dipje die dag.

Her huis is zo stoffig, de vloeren vies en mijn huurbaas heeft al gezegd dat als het niet schoon is, hij het uit mijn deposit haalt, hij doet maar, ik had er niet op geteld iets terug te krijgen. Ik slaap trouwens op de bank, niet zo erg als ik dacht..

Vtrijdag kwam Kim, ik kookte voor haar, we praatten bij, het was al een lange tijd geleden dat we elkaar troffen.

Gisteren was Kelly jarig en ik reed naar Georgia nadat ik bij de tandarts mijn nieuwe brug kreeg, ik hoef niet meer terug, alles is ok en gelukkig maar want vanaf gisteravond zijn alle tandarts praktijken dicht. Dus net op tijd !!

In Georgia aten we vroeg, Leah was er, Lana en Jimmy en later Marie, Lisa en Joe Mack, het was ouderwets gezellig maar om 7 uur reed ik aan, voor het donker thuis.

Ik wilde Melly al meenemen maar ze vergaten steeds de drager mee te brengen, nu staat hij op de dozen en wie ligt bovenop, Melly, te slapen, mijn lieve poes. Als alles doorgaat en ik nog mag rijden breng ik haar woensdag naar Georgia en neem dan afscheid van mijn zus van andere ouders, ik zal haar zo erg missen.

Vanmiddag is er een afscheidsfeestje bij Darian, bij het zwembad dat open is, het water is warm genoeg na de hele week rond de dertig graden, dus nog een keer zwemmen met de jongens, ik maak zo meteen chicken pot pie.

Julie komt als het goed is vanmorgen de grasmaaier ophalen en de airco voor tante Virginia, ook mijn orchideeen gaan mee.

Nadat morgen alle dozen en de drie kastjes weg zijn ga ik kijken of mijn collegaatje nog de dressoirs wil, ze is ziek thuis met longontsteking, zo niet dan gaan ze aan de straat samen met al het andere spul.

Nadat ik wist dat alles door zou gaan heb ik een tweede ticket geboekt, via Delta/KLM, naar Atlanta en dan naar Amsterdam. Oorspronkelijk voor donderdag 26 maart maar dat is door Delta al omgezet naar vrijdag 27 maart, ik moet drie uur wachten in Atlanta en dan zou ik zaterdag morgen rond 8-15 op Schiphol moeten landen waar Rob me komt halen zonder meiden, geen risico nemen. Ik sprak ze gisteren nog, ze zijn heel enthousiast, Eline kan niet wachten.

Frank en Aline hebben de doop van Lucas in mei afgelast, de kerk blijft dicht dus dit wordt verplaatst naar later dit jaar, veiligheid voor alles.

Er zijn wat mensen ziek, mensen die mij ontzettend dierbaar zijn en ik wens iedereen beterschap en blijf gezond zodat ik jullie heel snel een dikke knuffel kan geven, ik hou van jullie

Liefs, Mariet

30 Dozen....

dertien jaor

dich en ich

twiej ringe

ein belofte

leefde

veur altied

Goeiemiddag lieve mensen

Allereerst hoop ik dat iedereen gezond is en blijft, het is behoorlijk beangstigend wat zich in de afgelopen week afspeelde in de wereld.

Hier zijn de gevolgen ook duidelijk zichtbaar, ik was vanmorgen bij walmart want ik wilde wat electronische dingen zoals extra kabels voor mijn tablets en een kabel voor mijn externe harddrive die kwijt was en die ik aan Ian ga geven, anders kan hij helemaal niks met zijn x box in Georgia. Maar natuurlijk moet ik eerst kijken wat er op staat.

Bij walmart was het niet druk maar rijen schappen zijn gewoon leeg, toilet papier, keukenrollen, zeep, handsanitizers, desinfecterende middelen zoals chloor en alcohol. Ook waren de vriezerkasten met groentes helemaal leeg maar pizza en zo voldoende, ik snap het niet hoor, sinds wanneer gaan mensen hier gezonder eten omdat er een virus rondwaart, dit is nog steeds the USA.

En die USA heeft een president die er helemaal geen kaas van gegeten heeft, zijn toespraken maken meer angst en paniek los inplaats van gezond verstand gebruiken.

Hij geeft de foute info, zoals dat google een website gaat maken over het virus, nee dus. Ook prijst hij zijn mensen de lucht in omdat ze allemaal zo goed werken terwijl hij 10 dagen geleden op een verkiezings bijeenkomst nog zei dat dit virus geen vaart loopt en dat het gewoon een morgen(its going to be like a miracle) weg zal zijn). Nu is het dat ze zo snel reageren (er zijn niet eens tests beschikbaar op dit moment behalve voor hem), dat Obama zo slecht deed bij de vorige epidemie en dat hij nooit verantwoording zal nemen voor alles wat fout gaat !!

Waardeloos opperhoofd zouden wij zeggen...

Dit virus gedoe weerhield mij niet van pakken, 22 dozen klaar, nog 8 en dacht ik eerst dat ik nooit 30 dozen vol zou krijgen, ha, grapje want ik ben nu selectiever aan het worden.

Bijna alle kwetsbare spullen zijn in gepakt, gelukkig had ik grootste rol bubblewrap gekocht !!

Mijn kamer staat vol met dozen, allemaal genummerd en met een label wat erin zit en met een lijst. Organiseren is mijn middle name..

Mijn afscheidsfeestje op het werk voor donderdag - afgelast. Te veel risico voor de mensen, volgens Russell maken ze zoveel mogelijk plek vrij tussen mensen, hoe ze dat doen, geen idee, ik ga er de volgende week langs om dag te zeggen maar geen knuffels of kussen.

Het benefiet waar VYNL zou spelen - afgelast. Honderden mensen, eten, teveel risico's en extra want alle hoog geplaatsten van de regio, burgemeesters, politie chefs, zouden er zijn.

Kim komt vrijdag dus ik ga wel wat koken, chicken pot pie is ook lekker.

Dinsdag ga ik met Myra en Theresa, een nicht van Martin, naar tante Bertha in Ocala, tenminste dat is het plan maar plannen is niet echt mogelijk op dit moment

Zondag, volgende week, verjaardag van Kelly, bij Darian, zou door moeten gaan.

Ik ben nu ruim een week thuis en het lijkt veel langer, elke dag opruimen, sorteren, inpakken, dingen terug vinden. Vrijdag wilde ik naar de dierentuin maar ik was laat wakker, weer in slaap gevallen na heel vroeg op te zijn en de dierentuin werd vrijdag gesloten voor publiek.

Ik ben elke morgen veel te vroeg wakker en het is niet Melly want die slaapt op een verhuisdoos nu.

Woensdag had ik een discussie met de bank, alweer, over mijn internet bankieren want ze stuurden Rob naar het filiaal en natuurlijk kreeg hij niks gedaan want ik moet dat persoonlijk doen dus de enige manier is oftewel mijn adres officieel weer veranderen van zijn adres naar mijn hier, dan de code gestuurd krijgen, mijn telefoon nummer doorgeven zodat ik de text kan krijgen met de code voor mijn internet bankieren wachtwoord, oftewel wachten tot ik in Nederland ben, raad eens wat ik koos !!

Ook een verhitte discussie met att en hun benefits center, nadat mij door meerdere mensen, aan de telefoon werd verzekerd dat overmaken naar Nederland geen probleem was, was het toch een probleem, we doen geen zaken met buitenlandse banken mevrouw, hoe bekrompen is deze maatschappij !!

Ik had het na ruim twee uur aan de telefoon en op skype wel gehad en ging naar Red Lobster, ik at lekker, garnaaltjes, kreeft en krab, van mijn cadeaubon.

Raini en Ian zijn net naar Texas Roadhouse vertrokken voor lunch, ik wilde niet mee, ik kan geen steak eten en zij gaan daarna naar Darian en dan ben ik de hele middag kwijt.

Darian en Josh hebben de puppy, hij heet Zeus en is een geweldig knuffelbeest, lief, aanhankelijk, grappig met zijn wiebelbeentjes en grote poten, dat wordt een kleine pony.

Ik ga morgen wel wat doen, onze trouwdag 16 maart 2007, het lijkt in een ander leven.

Ik wil vanmiddag even naar het kerkhof gaan, gewoon ik alleen met mijn lief.

Ik heb al veel vragen gehad, gaat de terug reis door en mijn antwoord is, ik weet het niet.

Als ik op de website van air Portugal kijk is het nog steeds mogelijk om een ticket voor die vlucht te boeken dus het vliegtuig is niet vol.

TUI, dus Arke vliegt niet meer op Orlando, noch Miami, allebei van de lijst en ik hoorde van de week dat ze dat binnenkort toch zouden stoppen, waarom terwijl die Disney vluchten altijd vol zitten, geen idee maar daar gaat de optie voor een goedkoop ticket rechtstreeks.

Het heeft geen zin om me druk te maken over iets waar ik helemaal geen controle over heb, ik kan wel een ticket boeken voor overmorgen maar als ze morgen besluiten dat de grenzen dicht gaan heb ik nog niks en ik moet hier zijn om alles af te handelen. Dus ik wacht af, per dag en misschien is dat ook wel waarom ik zo vroeg op ben, geen rust in mijn lijf, je kunt wel zeggen dat je je niet druk maakt maar zo werkt het toch niet.

Ik heb wel besloten om niet de laatste dagen in Georgia te zijn, veel te druk en Glory en Damon hebben me aangeboden dat ik bij hen terecht kan, ook als de terug reis uitgesteld moet worden. Prima, lekker rustig huis, mooie logeerkamer en misschien extra kans om Ricky te zien want door die afzegging zaterdag gaat dat ook niet door zoals ik wilde, wat een puinhoop.

Blijf voorzichtig, blijf gezond, jullie en jullie dierbaren en we zien ons weer

Mariet

En dan is het zover...

Tijd om zelf in te delen
Elke dag mijn eigen plan
Alarm, overbodig
Genieten
Tussen het inpakken door
Hoe en waar ik maar Kan
Afscheid nemen
Van plaatsen
Van mensen
Van mijn huis en haard
De zonneschijn proberen vast te pinnen
In herinneringen
Voor later
Voor verhalen en gedichten
Meer dan ooit
Goud waard

Goeiemorgen lieve mensen

Vannacht is hier de zomertijd begonnen, nog steeds discussies wanneer het afgeschaft wordt maar als het zover is ben ik hier niet meer dus ze discusseren maar raak. Dat wordt toch wel gedaan hier, over de meest onnozele zaken en met de domste mensen inclusief de high chief in command die niet wist dat mensen kunnen overlijden aan de griep terwijl zijn eigen grootvader daaraan gestorven is, intelligentie, nee hoor, no where ...

Ik ben blij dat ik dadelijk het circus van verre kan bekijken, ik heb het gevoel dat het weer een ramp wordt, oranje pruikje in charge.

Deze week was interessant, mijn laatste dagen op het werk en mijn manager liet me dat goed merken. Hij bleef mijn schema met beetjes aanpassen en zei zelfs een keer dat hij eraan aan het denken was om me terug aan de telefoon te zetten, ik zei als je dat doet, ga ik naar huis dus hij deed het niet maar gewoon even steeds erop wijzen dat hij de beslissingen neemt, haantjes gedrag.

Donderdag kwam dan die laatste dag, het team had een taart, eentje van die superzoete met blauwe icing (puur suiker) gekocht, lief hoor en gelukkig kreeg ik er een kleintje bij, mijn favoriet, lemon meringue, citroen met schuim.

Toen ik om half zes de deur achter me dicht trok had ik afscheid genomen van de meesten van mijn collega's, allemaal zo lief, ze gaan me missen, ze vonden me een heerlijk mens, fijn om te horen.

Het was surrealistisch, zeker weten, het moet nog steeds vallen, dat kwartje want ik heb natuurlijk vaker een lang weekend gehad.

Thuisgekomen aten we waarschijnlijk voor de laatste keer low mein van Hop Sing want die is alleen maar bij werk om de hoek. De mijne met garnalen, heerlijk, ik heb nog een kliekje staan voor lunch vandaag.

Vrijdag sliep ik uit en daarna naar Georgia, ik had even tijd met Kelly nodig. Dat kwam er niet echt van want Josh en Julius waren er ook, tot vandaag. Josh Sr en Darian reden naar Tampa (3 uurtjes enkele reis) om hun nieuwe puppy Zeus op te halen, een 8 weken oude Deense dog dus over een jaar hebben ze een mini pony in huis.
De mannetjes zijn ontzettend druk, luisteren voor geen meter en dagen je constant uit. Nadat iedereen naar bed was, ik had een grote pan chicken pot pie gekookt en er werd goed gegeten, zaten Kelly en ik nog tot middernacht samen in de kamer om te praten. Ik zal haar zo missen en zij mij ook.

Ik ga nadat ik hier de sleutel heb ingeleverd per 1 april een paar daagjes naar Georgia en dan brengt Misty me naar het vliegveld op 4 april.

Doordat Raini, want die was er ook, al om 5 uur opmoest, ze moest om 6 uur werken, was Josh ook wakker en ik deed geen oog meer dicht, toen ik opstond was ik nog zo moe dus ik ging op tijd naar huis inplaats van later op zaterdag of zelfs vandaag wat een optie was.

Misty en Kelly hebben besloten dat Raini en Ian zolang bij hen kunnen wonen totdat Raini wat gevonden heeft. Raini en haar vroending Crystal hebben een flinke ruzie gehad en zijn  niet meer bij elkaar, ik sta er niet van te kijken.

Gistermiddag ging ik shoppen voor een koffer, de mijne heeft wat mankementjes, ik kan hem nog gebruiken maar een handle is afgebroken en ook de wieltjes zijn niet meer echt goed maar ik kon niks fatsoenlijks vinden.
Ik vond wel een kadootje voor Fenna, toen ik vorig jaar een beautycase van Parijs aan Eline gaf, zag ik in haar ogen dat zij dat ook mooi vond dus ik heb dezelfde voor haar gekocht maar dan van London.

Ik vond ook een mooie tas die ik absoluut niet kon weerstaan, met bijpassende beurs.

Vanmiddag moet ik naar de tandarts, wat ze gaan doen, niet zeker, waarschijnlijk nog eens dingen passen, het kon niet vroeger of later vandaag. Ik moet er om 13.30 zijn, anders was ik naar de film gegaan, ik wil graag Emma zien, het is een van mijn favoriete Jane Austin verhalen.

En dan morgen maar weer eens de ING bellen want daar  gebeurt niet wat beloofd wordt. Ik moet ook over mijn att pensioen bellen, adres veranderen en zo, ik probeerde dat vrijdag maar de wachttijd was super lang.

En dan gaan we inpakken, alles staat klaar, ik denk dat ik een doos opstuur met wintertruien zodat dat er is als ik aankom,  ze nemen veel plaats in in mijn koffer en wat meer belangrijk is, veel gewicht. 

Ik heb ook besloten door te gaan met dit blog maar dan in het Engels zodat mijn Amerikaanse vrienden op de hoogte kunnen blijven, of het veel gelezen wordt, we zullen zien.

Het is mooi buiten, zon en blauwe lucht dus dadelijk de was naar buiten, ik heb al wat dingen in de was die mee moeten en een beetje muf zijn omdat ik weinig of niks ervan gedragen heb deze winter, met name mijn leggings. Mijn lange laarzen heb ik weggegooid, de zolen waren los en ik koop wel nieuwe in Nederland in de opruiming.
Wanneer de meubeltjes naar Georgia gaan, waarschijnlijk de laatste week want dat is inclusief mijn bed en dan moet ik de rest van de tijd op de bank slapen, waarschijnlijk het laatste wat gaat.

Morgen is weer een dag en alles komt goed.....

Mariet

Vrijheid, blijheid

Hiering and ein assekruuts
getaekend veur de vaste
euverdinke wat belangriek is
laeve leefde laste
40 daag toet ut weer paose is
nae de vastenaovend
klaor zien veur de zomertied
lente vuul belaovend
vaste, vreuger zonger vleis
gen sjlok, gen ies, gen beer
alles dich ontzegge
gen fiesjes gen plezeer
de tied is verangert
vreuger is neet mier
maar det assekruutske blieft
en dae hiering sjmaakt nao mier

Goeiemiddag lieve mensen

Ik ben net terug van de tandarts, ik had een afspraak om 9 uur, nu is het half een, om te beginnen aan het aanpassen van mijn gebit, ik draag nog steeds het tijdelijke.
Het begon met een domper, ja mevrouw, u heeft nog een uitstaande rekening van de brug (ze zouden het op mijn tandarts kaart zetten, dus niet) en het permanente gebit, nee dat was niet inclusief van het vorig jaar (mijn verzekering zou daar 90% van betalen, nee dus), kassa, 1750.00 dollars, gelukkig is er zoiets als een creditcard.

Toen wachten, nog meer wachten en uiteindelijk kwamen daar weer spuiten want niet alleen maakten ze een afdruk van mijn bovenkaak maar werd ook de tijdelijke brug verwijderd, de restjes tanden schoongemaakt, daarvoor die nare pijnlijke spuiten, recht in waar eens een kies was en uiteindelijk is de brug teruggeplaatst met geen opening meer dus hopelijk nu beter kauwen met die kant.
Volgende week zondag om 13.30 weer een afspraak.

Dit is de laatste zondag in mijn werkend leven, volgende week donderdag is mijn laatste werkdag en dan ben ik vrij !!!

De afgelopen week was afzien, mijn manager zette me in project voor twee daagjes en daarna weer terug aan de telefoon. Hij had een rothumeur, de team cijfers zijn heel slecht en hij is boos op alles en iedereen.
Donderdag had ik het wel gehad dus ging ik eerder naar huis en vrijdag meldde ik me ziek, zal wel weer een gesprekje worden morgen of zo maar...who cares.

Gisteravond werd het afscheid van Rachel gevierd, ze verhuist naar Pensecola en heeft ook donderdag de laatste dag. We hebben samen in speciale teams gewerkt en net als ik ooit moet zij ook weer aan de telefoon en daar heeft ze geen zin in.

We aten bij de Mellow Mushroom met een paar mensen in mijn team en ik genoot van de lekkere paddestoelen soep met room en van de vers gebakken pretzels met knoflook boter.

Daarna gingen de anderen naar een bar en ik ging naar huis.
Fijne lekker onder de warme dekens met Melly, stukje kaas om op te knabbelen en een mooie film.
Het is weer koud, het lijkt wel of elke donderdag in de laatste weken de temperatuur onderuit gaat met vorst aan de grond zoals vannacht en dan warmt het langzaam op tot de komende donderdag.

Nu is het zonnig en aangenaam dus ik heb mijn dekbed buiten hangen in de zachte bries. 
Ik zou het dekbed graag meenemen maar het heeft al een paar jaren erop zitten en wordt dus, ze zijn spotgoedkoop ook en ik koop misschien wel een nieuw. Ik heb gisteren ook nog een leuke blauwe trui gescoord, ik moet onderhand stoppen met kopen want er is maar beperkt plaats in 30 dozen !!
Ik ben erachter gekomen dat ik dus betaal als ze het al afgehaald hebben want dan wordt de echte rekening opgemaakt.

Raini heeft de auto betaald, nu nog de volgende week mijn title (het bewijs dat die van mij is) ophalen en dan kan alles officieel gemaakt worden.

Dan het mindere nieuws, ik heb geen van de woningen gekregen waarvoor ik inschreef, ik sta drie jaar op de lijst voor Antares (Kessel) en voor Thuis in Limburg (Helden eo), in Helden stond ik op nummer 58 voor het Mariaplein appartement en in Kessel 22 voor Kessel-Eik en 27 voor de senioren woning.
Dus het kan goed zijn dat ik nog een jaar moet wachten, ik heb geen urgentie, misschien kunnen we daar wat aan doen als ik terug in Kessel ben.

Ik ga het beslist gezellig vinden bij Paul maar wil toch uiteindelijk mijn eigen stek.

Ik wilde eigenlijk morgen ook niet gaan maar ik kijk wel, zeker weten dat ik donderdag niks doe, alleen maar mijn buro opruimen en gedag zeggen.

Op donderdag 19 maar vier ik mijn afscheidsfeestje op het werk samen met 23 andere collega's. Mijn manager en ik hebben samen het eten besteld, het wordt erg lekker, dat is zeker en ik moet zorgen dat ik genoeg tupperware meeneem voor thuis. We hebben twee soorten vlees, parmesaanse kip en beenham met honing, verder tilapia en coconut garnalen. Dan baked potatoes en sweet potato ovenschotel, boontjes en worteltjes met honing glazuur. Ook gist broodjes met pecan boter, vier soorten salades en als toetje hun heerlijke kleine puddinkjes, cheesecake, lemon meringue. Dan ook nog een grote fruitsalade en vers fruit.
Alles wordt bezorgd met borden en bestek, ook sweet tea, water en citroenlimonade horen erbij.

Nu moet Russell ervoor zorgen dat iedereen een uitnodiging krijgt en een uur vrij op hun werkschema, ik zal hem zeker nog wel moeten herinneren daaraan want hij heeft een geheugen als een zeef behalve als het op dingen aankomt die je fout doet.

IK ben een lijst aan het maken van wat ik nog wil doen, ik zou graag naar de Golf van Mexico rijden, gewoon ikke alleen, het is ongeveer twee en een half uur dus best wel te doen op een dag.
Ook natuurlijk naar de springs, Juniper, om te zwemmen en nog een keer te genieten van de natuur. Raini wil mee dus dat gaan we samen plannen.
Tante Bertha in Ocala en haar dochter Linda, samen met Myra en waarschijnlijk Theresa, een ander nichtje van Martin.

Op 21 maart is het benefiet en de laatste keer dat ik VYNL zie spelen.

Ook ben ik uitgenodigd om met verschillende mensen te gaan eten, ik ga een kalender maken zodat ik niks vergeet.

Ik ga alvast twee mensen feliciteren die zondag jarig zijn, 8 maart voor het geval ik dan laat ben met mijn verslag.

Marie Louise, ik verheug me erop om samen thee te drinken in je gezellig tuintje samen met je schattig hondje en samen dingen te ondernemen, van harte proficiat meid. Ook Frans Steeghs is die dag jarig, fijne dag samen met Mieke en de kids !!

Vandaag is Jeanne jarig, in de hemel wordt ook gevierd dus meisje profisiat en alles komt goed xx

Liefs van Mariet